17 กันยายน 2545 14:15 น.
ขุนเขา
อยากเป็นเพื่อนช่วยซับน้ำตา....
ยามเธอ....เหว่ว้าและเงียบเหงา...
อยากเป็นสายลม....อันแผ่วเบา....
พัดให้ความเศร้า...ได้จางไป......
อยากฝากดวงดาวบนฟ้ากว้าง.....
ดูแลเธอยามอ้างว้าง...จะได้ไหม...
อยากฝากดวงจันทร์..ช่วยเป็นแรงใจ..
ให้เธอพบวันใหม่....ที่งดงาม.....
8 กันยายน 2545 10:57 น.
ขุนเขา
ลิ่วลิ่วลงสู่พื้นน้ำ
ลำธารไหลเซาะโขดหิน
ฝูงปลาแหวกว่ายหากิน
นกน้อยโผบินเกาะไทร
สายลมพัดแผ่วชวนฝัน
ดอกหญ้าแข่งกันเอนไหว
อรุณทอแสงแต่ไกล
ดอกไม้กระซิบแมลง
เปรี้ยงเปรี้ยงกึกก้องทั่วฟ้า
หมอกหนาห่มหล้าครึ้มแสง
พายุพัดโหมรุนแรง
สายรุ้งทอดแซงเมฆา
โลกาแต่งแต้มสีสัน
คืนวันที่ใจปรารถนา
ความสงบแห่งห้วงเวลา
ค้นหาในโลกส่วนตัว
2 กันยายน 2545 13:19 น.
ขุนเขา
เธออย่ามาถวงถามสัญญา...
ที่ฉันว่าจะอยู่ข้างเธอ..เสมอ....
ทั้งที่วันนี้เราต่างก็....ไม่ได้เจอ..
และตัวเธอเป็นคน..แปรเปลี่ยนใจ
เมื่อเรื่องราวเธอกับเขานั้นจบลง...
เธอก็ตรงมาให้ฉัน..รักษาแผลให้..
และเอ่ยคำมากมายว่า...เสียใจ..
อยากกลับไปเป็นอย่างเดิม..เหมือนวันวาน...
ฉันจะทำใจได้อย่างไร.......
เพราะเธอเคยทิ้งฉันไป...อย่างไม่สงสาร..
ก็ยอมรับว่าเจ็บช้ำ...และทรมาน...
ที่ต้องอยู่กับการ....ไม่มีใคร....
อย่าทำอย่างนี้อีกเลย...คนดี....
ปล่อยฉันไปเสียที....จะได้ไหม...
เธอทำร้ายฉันมากมาย....จนเกินจะเยียวยาหัวใจ..
ถึงจะให้ฉันกลับไป....ฉันก็ไม่อาจรักเธอได้..ดังเดิม..
หน้าส่วนตัว
941
