12 มีนาคม 2546 22:02 น.
ขุนหาญ
นาฬิกาเดินทางอย่างคงที่
วันเดือนปีผ่านไปไร้จุดหมาย
ชีวิตเราก้าวล่วงห้วงแห่งวัย
แต่หัวใจของฉันยังมั่นคง
อาจมีบ้างบางครั้งใจพลั้งเผลอ
เพราะอาจเจอคนหน้าใสชวนไหลหลง
ลูกผู้ชายอกสามศอกหลอกไม่ลง
หวังว่าเธอก็คงจะเข้าใจ
ถึงแม้ใจจะพลั้งเผลอไปบ้าง
แต่ทุกอย่างก็กลับคงที่ได้
ด้วยมีเธอคอยย้ำเตือนให้มั่นใจ
คอยห่วงใยคอยปลอบโยนยามเดียวดาย
วันไหนที่ฉันเหงาเศร้าตรมทุกข์
มีความสุขทุกครั้งเมื่อรับสาย
เหมือนนางฟ้ามาโปรดคนใกล้ตาย
คนสุดท้ายที่ฉันหวังยังเป็นเธอ
วันนี้แล้วซินะ...ที่ฉันรอ
หลังจากคอยจนท้อรอจนเพ้อ
วันนี้จะเป็นวันฉันและเธอ
อยากให้รู้ รักเธอเสมอ ไม่เปลี่ยนแปลง.
หน้าส่วนตัว
1757
