28 พฤศจิกายน 2545 17:03 น.
ขุนหาญ
มันคือผลไม้ไทย ไทย
ที่ใคร ใครก็รู้จัก
ผลไม้ของคนชอบลองรัก
เมื่อยามอกหักจึงได้กิน
รสชาติแสบ แสบ คัน คัน
เร่าร้อนชีวันแทบขาดดิ้น
เกิดมาครั้งหนึ่งต้องลองกิน
ก่อนชีพดับสิ้นอดได้ลอง
มาซิมาลองชิมกันหน่อย
รสชาติอร่อยไม่เป็นสอง
ฉันกินประจำจึงอยากให้ทุกคนลอง
แห้ว....เหลือเป็นกองมาลองชิมกัน.
มาเร้ว........มากิน แห้ว ด้วยกัน....!
16 พฤศจิกายน 2545 23:09 น.
ขุนหาญ
คนดีของพี่อย่าร้องให้
มารับดอกไม้จากใจพี่
หนุนตักหลับตานะคนดี
เดี๋ยวพี่มีนิทานมาเล่าให้ฟัง
ทุ่งดอกไม้นี้มีเรื่องเล่า
ว่าแต่ก่อนเก่าย้อนความหลัง
มีเจ้าชายน้อยทิ้งบัลลังก์
แล้วมานั่งร้องให้อยู่เดียวดาย
ด้วยเจ้าหญิงถูกสาปแช่ง
เป็นดอกไม้แห้งน่าใจหาย
ถูกทิ้งให้ร้างกลางทะเลทราย
จากแม่มดใจร้ายหมายบัลลังก์
โอบกอดดอกไม้ในอ้อมอก
หัวใจสะทกแทบหมดหวัง
สวรรค์มีใจจึงให้เกิดพลัง
รวมใจกันหลั่งน้ำฝนลงมา
ทะเลทรายที่เคยแห้งผาด
เหมือนดังฟ้าฟาดกลางภูผา
กลีบดอกน้อยใหญ่หลั่งไหลลงมา
บานเต็มทุ่งหญ้าโอบล้อมปฐพี
หลังจากวันนั้นผ่านพ้น
ทั้งสองคนก็พานพบสบสุขี
เจ้าหญิง เจ้าชาย ครองรักกันด้วยดี
ตำนานทุ่งดอกไม้แห่งนี้ก็จบลง....
......หลับนะจ๊ะคนดี........
14 พฤศจิกายน 2545 20:52 น.
ขุนหาญ
ยาม เช้า เช้า
ก้าววันใหม่
ดูสดใส
ใจสุขสม
ยาม สาย สาย
ได้ชื่นชม
โลกใบกลม
ล้มคลุกคลาน
ยาม เย็น เย็น
เห็งสงสาร
เดินกลับบ้าน
ปานขาดใจ
ยาม ค่ำ ค่ำ
ร่ำร้องให้
รอวันใหม่
ใกล้เข้ามา.
นี่แหละหนา....ชีวิตคนกรุงฯ
14 พฤศจิกายน 2545 20:05 น.
ขุนหาญ
มาซิ....คนดีของฉัน
จับมือให้มั่นฉันจะพาไป
สู่ดินแดนสุดขอบฟ้าไกล
ที่ ที่ หัวใจร่ำร้องเรียกหา
ดูซิ....คนดีของฉัน
ดอกไม้สารพันบานเต็มทุ่งหญ้า
กลีบดอกน้อยใหญ่แกว่งไกว่ไปมา
ดูตระการตาน่าภิรมย์
ไปซิ....คนดีของฉัน
ไปเก็บความฝันอันสุขสม
ดอกไม้นา นา คอยให้เจ้าชื่นชม
หวังเจ้าไปก้มเก็บดอกมาเชย
ยิ้มซิ....คนดีของฉัน
ยิ้มให้เห็นฟันอย่างเปิดเผย
ลืมความเจ็บช้ำที่ผ่านเลย
แล้วมาเชยชมกับดอกไม้บาน
13 พฤศจิกายน 2545 09:21 น.
ขุนหาญ
เธอทำให้ฉัน
มีวันหวานชื่น
หัวใจมีจุดยืน
ทุกคืนไม่เดียวดาย
อาจมีบางครั้ง
จริงจังจนหวั่นไหว
ทุกครั้งก็ผ่านไป
เข้าใจกันเหมือนเดิม
จนถึงวันนี้
ถึงคราวที่จะริเริ่ม
ก่อร้างสร้างรักเติม
พูลเพิ่มเสริมรักกัน
หน้าส่วนตัว
2114
