14 พฤศจิกายน 2544 05:21 น.
ขุนหาญ
รักกันแล้วต้องเชื่อมั่น
กันและกันไม่หวั่นไหว
เรื่องร้าย ร้าย ไม่ต้องใส่ใจ
ก้าวต่อไปให้มั่นคง
11 พฤศจิกายน 2544 09:50 น.
ขุนหาญ
15 พฤศจิกา...เวลาครบ
เวียนบรรจบพบพาถึงหน้าหนาว
สรวงสวรรค์โปรยดอกไม้เป็นหมู่ดาว
สุกสกาวร่วงหล่นบนผืนดิน
ขอทวยเทพช่วยปกปักและรักษา
ให้เพื่อนข้ารุ่งเรืองไปทุกถิ่น
กิจอันใดที่ไม่สมอารมณ์จินต์
มลายสิ้นซึ่งขวากหนามอย่าตามกวน
อีกดวงใจของเพื่อนช่วยส่งให้
เป็นแรงใจผลักดันไม่ผันผวน
เป็นกองเชียร์ให้เธอสู้ยามเซซวน
เป็นชนวนต่อไฟให้คนดี
ขอทุกพรที่ส่งไปในโลกา
จงมีแด่แก้วตายาใจพี่
จงสมหวังดั่งใจในทันที
จงสุขีดีเลิศวันเกิดเธอ...
11 พฤศจิกายน 2544 09:34 น.
ขุนหาญ
เธอคือเพื่อนคนแรกในโลกกว้าง
เธอคือนางคนเดียวที่เหลียวหา
เธอคือคนสร้างสรรค์ให้ชีวา
คือนางฟ้าหน้าใส ใส แสนใจดี
อาจจะเปรียบเธอได้ในหลายสิ่ง
แต่ความจริงไม่อาจหาค่าแทนที่
เธอก็เป็นดั่งเช่น...ดรุณี
เพื่อนแสนดีของฉันไม่ผันแปร
หน้าส่วนตัว
732
