14 มกราคม 2545 14:24 น.
ขุนหาญ
@ เจ้าพุ่มไม้ กอน้อย กลางเมืองใหญ่
แผ่กิ่งใบ สะบัดพลิ้ว เป็นทิวแถว
ป่าคอนกรีต แผ่พันธุ์ กั้นเป็นแนว
อิสระภาพ สิ้นแล้ว ลำเนาไพร
@ ต่อแต่นี้ นกน้อย เคยคอยรัก
ส่งเสียงทัก ก้องฟ้า น่าสดใส
สร้างรังรัก งามหรู คู่หวานใจ
คงถอยลด หมดไป ไม่หวนคืน
@ ถิ่นของเจ้า คงเหลือ เพียงเนื้อน้อย
ถูกเรียงร้อย ข้างมรรคา น่าแตกตื่น
อย่าได้หวัง แผ่กิ่งก้าน ให้หวานชื่น
หากฝ่าฝืน ถูกดัด และตัดทอน.
31 ธันวาคม 2544 19:26 น.
ขุนหาญ
ปีใหม่ทั้งที
ให้อะไรเธอดีน้า....?
จะให้สมุดโน๊ดหรือปากกา
คงไม่เข้าท่าสักเท่าไร
ให้ช่อดอกไม้สักกำ
เพื่อทำให้เธอสดใส
หรือช๊อกโกเล็ตรูปหัวใจ
กับรูปหน้าใส ใส ของคนส่ง
ตุ๊กตาหมีก็น่าสน
น้องหน้ามนคงไหลหลง
หรือชุดสวย สวย เข้าทรวดทรง
ให้อรอนงได้สวมใส่
เอ...หรือจะให้มือถือดี
ให้เธอโทรคุยกับฉันฟรีจะดีไหม
หรือจะพาไปเที่ยวทั่วเมืองไทย
คงจะเซอร์ไพร้ส์เธอน่าดู
โอ้ย.ผมไม่รู้จะให้อะไรกับเธอ
ได้แต่นั่งละเพ้ออยู่ตรงนี้
ขอให้คุณ คุณ ช่วยผมที
ปีใหม่นี้ จะให้อะไรเธอ.?
30 ธันวาคม 2544 09:50 น.
ขุนหาญ
เก็บความคิด นิดหน่อย ค่อยค่อยเขียน
ด้วยพากเพียร ถ่ายทอด สอดความหมาย
ผ่านแรงใจ มุ่งมาด วาดลวดลาย
มาเรียงราย เป็นทำนอง คล้องจองกัน
ไม่ได้หวัง ให้ใคร หลงเชื่อหมด
เพียงอยากปลด ปล่อยความคิด ในจิตฉัน
ให้ปรากฏ เป็นรูปธรรม ประจำวัน
เพียงแค่นั้น ฉันก็สม อารมณ์ปอง
หากบางคำ มีค่า ราคาคิด
นำชีวิต ให้รุ่งโรจน์ โลดผยอง
ปลุกกายใจ ให้ทึนทึก คึกคนอง
ฉันก็พร้อม จะประคอง สองแขนเธอ
28 ธันวาคม 2544 21:50 น.
ขุนหาญ
@ จะทนทุกข์ คุกเข็น เช่นผู้กล้า
แม้อ่อนหล้า ก็จะอยู่ ด้วยความหวัง
จะเหลียวหา หนทาง สร้างพลัง
เพื่อเหนี่ยวรั้ง จิตใจ ให้มั่นคง
@ จะไม่เก็บ ความแค้น มาฝังจิต
ที่จะทำ ชีวิต ให้พลัดหลง
จะมุ่งหน้า ก้าวไป ให้ยืนยง
แม้ล้มลง ก็จะลุก ทุกครั้งคราว
@ จะฟาดฟัน อันตราย ให้หายสิ้น
เพื่อเป็นหนึ่ง ในแผ่นดิน ถิ่นกาขาว
จะโชติช่วง ทั่วฟ้า กว่าหมู่ดาว
อยู่กลางหาว คู่คืนวัน พระจันทร์เพ็ญ
27 ธันวาคม 2544 23:45 น.
ขุนหาญ
@ คลื่นสะบัด เพราะลมโบก
ทำให้โลก ได้เคลื่อนไหว
กรีดสะบัด พัดโลกไป
ดูสดใส เมื่อได้ยล
@ จะกรีดกราย เหมือนปลายคลื่น
ที่ดาษดื่น ทุกแห่งหน
อุปสรรคมากมาย ที่ไหลวน
ขอให้พ้น ผ่านไปกับสายลม
@ คลื่นสะบัด พัดไป ที่ปลายฟ้า
หอบเอากาล เวลา ที่ขื่นขม
กับหัวใจ ที่เคย ทุกข์ระทม
ไปกับลม ที่พลิ้วไหว ไม่หวลคืน
หน้าส่วนตัว
1106
