7 ตุลาคม 2545 10:40 น.
ขุนหาญ
ราตรีเงียบสงัดแห่งคืนหนาว
มีเรื่องราวแห่งตำนานมาขานไข่
สานสัมพันธ์ความรู้สึกของหัวใจ
ที่หลับไหลให้พลิกฟื้นตื่นขึ้นมา
เจ้าหญิงเม็ดทรายกับเจ้าชายพระจันทร์
แม้ไกลกันเกินจะไขว่คว้าหา
ผ่านห้วงความอาวรแห่งเวลา
แล้วไม่ช้าก็พาลพบสบเจอกัน
เจ้าหญิงเม็ดทรายที่แสนเหงา
ได้ชิดไกล้เจ้าชายเศร้าก็สุขสันต์
ใจสองใจรวมเป็นหนึ่งใจเดียวกัน
เสกคืนวันอันมืดมิดให้สดใส
คือเม็ดทรายทุกเม็ดบนดวงจันทร์
ความผูกพันธ์ไม่อาจขาดกันได้
ไม่มีทรายไม่มีจันทร์ไม่มีใคร
หนึ่งหัวใจมอบให้เธอ....เจ้าหญิงเม็ดทราย
ขอบฟ้าแห่งความฝันตำนานเล่า
เป็นเรื่องราวของสองใจไม่เสื่อมสลาย
แทนความเหงาความเศร้าของหญิงชาย
ส่องประกายให้ความหวัง....กำลังใจ
29 กรกฎาคม 2545 09:00 น.
ขุนหาญ
ขนาดไหนถึงเรียกว่าสุข
ในเมื่อทุกคนต่างก็ค้นหา
เป็นเศรษฐีมีศักดิ์สูงเทียมฟ้า
หรือว่าเป็นชาวนาต่ำเพียงดิน
เป็นชาวนาก็สุขแบบพื้น พื้น
มีชีพชื่นกับดินฟ้าน่าถวิล
แต่ก็ทำงานหนักเป็นอาจินต์
แถมหนี้สิน ธกส. ก็มากมี
เป็นนักธุรกิจค้าขายกำไรหล้น
ไม่ขัดสนเงินทองให้หมองศรี
แต่หาคนจริงใจนั้นยากเต็มที
คบกันทีมีผลประโยชน์เป็นเงื่อนงำ
เป็นนายกสูงล้ำผู้นำชาติ
มีอำนาจหล้นฟ้าเมืองสยาม
เจอฝ่ายค้านเล่นงานเป็นประจำ
แสนน่าขำตำแหน่งใดไม่สุขเลย
มัวแต่เที่ยวหาความสุขจากแดนไกล
อย่าได้ไปเที่ยวหาสหายเอ๋ย
สิ่งใดสุขก็มีทุกข์เหมือนอย่างเคย
ฝึกให้เคยกับความสุขที่ตนมี.
28 กรกฎาคม 2545 08:37 น.
ขุนหาญ
โอ้โฮ้.....ทรวดทรง อนงค์นาง
เอวก็บางร่างน้อยอ่อนช้อยนัก
อาฮ้า....ยิ้มยั่วยวนชวนทายทัก
ช่างน่ารักเสียจริงนี่กระไร
อู้ฮู้.....ทั้งท่าเดินและท่านั่ง
งามสะพรั่งชวนให้ใจหวั่นไหว
อือฮื้อ.....เสียงหวาน หวาน จับหัวใจ
เปล่งออกไปให้คนฟังนั่งเหม่อลอย
เอ๊ะเอ๋.....สายตาเธอมองมาทางนี้
จะสบตาดีหรือว่าหนีถอย
โอ๊ะโอ๋.....หลบไม่ทันเพราะใจลอย
ยิ้มให้เธอหน่อยค่อยว่ากัน
อะอ้าว.....เธอเดินมานี่แล้ว
ใจชักแป้วแล้วซิฉัน
เออะเอ่อ.....เนื้อตัวชักจะสั่น
มือไม้พัลวันชักรำคาญ
อึ๋ยอึ๋ย.....เธอมายืนอยู่ตรงหน้า
แล้วทักด้วยวาจาอันอ่อนหวาน
ฮิฮิ.....สวัสดีค่ะ...นั่งอยู่ตั้งนาน
ไม่คิดจะสั่งอะไรทานบ้างหรืออย่างไร...?
(อ้าว....เด็กเสริฟนี่นา.....โธ่....หลงดีใจหมดนึกว่าหลงความหล่อเรา อุตส่าห์แอคชั่นแทบตาย ...แป่วเลย...)
27 กรกฎาคม 2545 10:00 น.
ขุนหาญ
�� ชีวิตปอน ปอน
กับบทละครเก่า เก่า
เหมือนนิยายน้ำ เน่า เน่า
ลิขิตตัวเราให้ทุกข์ ทน
�� ในทุกฉากของชีวิต
เจอแต่สิ่งผิดและขัดสน
นี่หรือหนทางของคนจน
ต้องดิ้นรนอยู่ร่ำไป
�� วานคนเขียนบทชีวิตนี้
ปราณีกันบ้างจะได้ไหม
พระเอกคนนี้ลำบากไป
เกรงว่าจะไปไม่ถึงดาว.
26 กรกฎาคม 2545 23:39 น.
ขุนหาญ
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
กับหนทางเดินของชีวิต
อยากพักใจดวงน้อยนิด
ในความมืดมิดของราตรี
วันนี้ฉันอ่อนหล้า
ในใจร้องหาคนปราณี
เธออยู่ไหนหนอคนดี
ช่วยเหลือคนนี้ที่อ่อนแรง
ใช่ว่าฉันจะอ่อนแอ
ใช่ว่าท้อแท้หรือแสแสร้ง
แต่ที่หัวใจฉันหมดแรง
เพราะโดนกลั่นแกล้งจากคนใจดำ
นี่หรือที่เขาเรียกว่าอกหัก
โดนคนรักทิ้งอีกแล้วช่างน่าขำ
รักใครแล้วให้หมดใจไม่เคยจดจำ
ต้องชอกช้ำกล้ำกลืนทั้งน้ำตา
วันนี้ฉันซึมเศร้า
ฉันหงอยเหงาเหม่อมองฟ้า
กัดฟันยิ้มให้กับโชคชะตา
แล้วบอกกับตัวเองว่า......อย่าท้อแท้.
หน้าส่วนตัว
1025
