14 พฤศจิกายน 2545 20:52 น.
ขุนหาญ
ยาม เช้า เช้า
ก้าววันใหม่
ดูสดใส
ใจสุขสม
ยาม สาย สาย
ได้ชื่นชม
โลกใบกลม
ล้มคลุกคลาน
ยาม เย็น เย็น
เห็งสงสาร
เดินกลับบ้าน
ปานขาดใจ
ยาม ค่ำ ค่ำ
ร่ำร้องให้
รอวันใหม่
ใกล้เข้ามา.
นี่แหละหนา....ชีวิตคนกรุงฯ
14 พฤศจิกายน 2545 20:05 น.
ขุนหาญ
มาซิ....คนดีของฉัน
จับมือให้มั่นฉันจะพาไป
สู่ดินแดนสุดขอบฟ้าไกล
ที่ ที่ หัวใจร่ำร้องเรียกหา
ดูซิ....คนดีของฉัน
ดอกไม้สารพันบานเต็มทุ่งหญ้า
กลีบดอกน้อยใหญ่แกว่งไกว่ไปมา
ดูตระการตาน่าภิรมย์
ไปซิ....คนดีของฉัน
ไปเก็บความฝันอันสุขสม
ดอกไม้นา นา คอยให้เจ้าชื่นชม
หวังเจ้าไปก้มเก็บดอกมาเชย
ยิ้มซิ....คนดีของฉัน
ยิ้มให้เห็นฟันอย่างเปิดเผย
ลืมความเจ็บช้ำที่ผ่านเลย
แล้วมาเชยชมกับดอกไม้บาน
13 พฤศจิกายน 2545 09:21 น.
ขุนหาญ
เธอทำให้ฉัน
มีวันหวานชื่น
หัวใจมีจุดยืน
ทุกคืนไม่เดียวดาย
อาจมีบางครั้ง
จริงจังจนหวั่นไหว
ทุกครั้งก็ผ่านไป
เข้าใจกันเหมือนเดิม
จนถึงวันนี้
ถึงคราวที่จะริเริ่ม
ก่อร้างสร้างรักเติม
พูลเพิ่มเสริมรักกัน
13 พฤศจิกายน 2545 09:15 น.
ขุนหาญ
เวลาช่างเร็วเหลือเกิน
กับหนทางเดินระหว่างเธอและฉัน
จะกี่ปีกี่เดือนย้ำเตือนยังคิดถึงกัน
สายใยผูกพันธ์ไม่ผันแปร
ถึงฟ้าไม่ได้ลิขิต
ให้ชีวิตเธอและฉันเป็นคู่แท้
แต่หากยามใดเธออ่อนแอ
หรือยามพ่ายแพ้.....
.....เธอยังมีฉันคอยปลอบโยน...^*^
29 ตุลาคม 2545 00:19 น.
ขุนหาญ
สุดแต่ใจ จะไขว่หา ทางแห่งฝัน
ด้วยสองมือ มุ่งมั่น ปั้นฝันไฝ่
สองเท้าย่าง ก้าวเดิน ไม่เกินไกล
อีกหนึ่งใจ เป็นแรง แห่งพลัง
คนจะไป ถึงฝัน ต้องหมั่นสู้
ผิดเป็นครู รู้แก้ แพ้อย่าหวัง
ฝันให้ไกล ไปให้ถึง ซึ่งปลายทาง
แล้วความฝัน อันเลือนลาง จะเป็นจริง.
หน้าส่วนตัว
1089
