12 ตุลาคม 2553 10:35 น.
ขุนพ่ายสุรา
๐ "เพลงครึ่งหนึ่งของฝัน"ที่สรรเสียง
เหลือแค่เพียง"ข้ามฟ้ามาร้องไห้"
"เพลงคืนดีกับชีวิต" หมดสิทธิ์ไป
"เธอจะเลือกใคร" มาแทน"เป็นแฟนกัน"
๐ "จำฝังใจ"ไมโคร กลับโชว์ช้ำ
"ความทรงจำ" เจ็บนักรักแปรผัน
"แบบไหนที่เธอรัก" สลักวัน
"บ่วงรัก"มัน คลายห้วงไปช่วงใด?
๐ ค่ำคืนนั้น"ใช่เลย" ใครเคยเปิด
ให้ฉันเกิด"สับสน""คนที่ใช่"
เมื่อ"ผู้หญิงลืมยาก" ฝากให้ไป
"อยากได้ยินคำว่ารัก"ทำไม?คนใจดำ
๐ "แอบรัก" "เพลงสุดท้าย" สลายรัก
ฟังเพลง "พัก" ซิลลี่ฟู "เพลง ขำขำ"
จึงต้องเศร้ากับเพลง "รอสายคนใจดำ"
"อยู่ก็เจ็บช้ำ" จำต้องห่างจากทางใจ
ขอบคุณครับ คุณ Boonerang ท่านใดต่อชื่อเพลงได้ ช่วยต่อด้วยนะครับ เล่น ขำขำ
11 ตุลาคม 2553 17:38 น.
ขุนพ่ายสุรา
นั่งฟังเพลง เพลงรัก ปักใจเศร้า
เหมือนว่าเขา รู้ใจ อันขื่นขม
เหมือนผู้แต่ง ล่วงรู้ความระทม
เหมือนเขาตรม อย่างเรา เจ้าของเพลง
คืนใจให้กัน มันเข้าท่า
น้ำตาฟ้า อีกเพลง หรือ เพลง "เซ็ง"
ฟังแล้วเศร้า สะใจในบทเพลง
ใจนักเลง โอ้พระเจ้า เข้าเราจริง
อยากเป็นคนรัก ไม่อยากเป็นชู้
หรือเพลงชู้ หลงลงลาย หรือเพลง หญิงฯ
จั๊กจั่น ไผ่ ไมค์ สุดประวิง
เปรียบได้ทิ้ง ห้วงอารมย์ ไม่อาจลืม
10 ตุลาคม 2553 20:43 น.
ขุนพ่ายสุรา
เธอก็อยู่ อยู่ของเธอดี ดี
ฉันนั้นซิ ที่มันบ้า พาใจไปหา
หลงรัก หลงตัว หลงลืมตา
จนเก็บห้วงเวลามาฆ่าใจให้ทรมาน
ฉันไม่โทษใครหลอก กับพิษรัก
แต่ฉันจักโทษตัวเอง ที่หักหาญ-
นำตัวตน ของตนเอง มาเล่นทรมาน
กับวันวานที่ นำรักมามัดตัว
เห็นความเจ็บ เมื่อความโง่ตนปรากฏ
ใจสลด เมื่อความจริงใจ มันสลัว
หลงเพลอรัก คิดเห็น เข้าข้างตัว
หลงเมามัว ในความรัก ไม่แยแสใคร
ฉันเจ็บเพราะตนเองทำเองในครั้งนี้
รักที่มี มันช้ำเพราะตน ใช่แขไข
ความรู้สึกแย่ เพราะฉันเพลอรักไป
แต่ฉันจะไม่โทษเธอให้เสียเวลา
ความเจ็บเปิด ความโง่แจ้ง รักแสร้งรัก
อกเราหัก เพราะเราเอง ที่หันหา
ไม่เจียมตัว เจียมใจ เปิดเวลา
โทษที่มา รักง่ายง่าย น่าอายจริง
9 ตุลาคม 2553 12:37 น.
ขุนพ่ายสุรา
หากโลกนี้มีเครื่องวัดความจริงใจแล้ว
เห็นเป็นแนว กราฟเส้น เด่นชัดได้
คงตรวจวัด รับรู้ค่าความจริงใจ
ที่อยู่ใน หัวใจใครหลายคน
แต่นี้ดูเหมือนมันไร้ค่า
เธอมองมา ค่าเพียงครำ หาสูงไม่
แม้นฉันบอกว่ามันสูง เกินกว่าใคร
เธอกลับไม่ แยแสแลมองกัน
เธอเห็นใจฉันเพียง แค่กวดก้อน
เป็นไอร้อน ที่เธอไม่ เหหัน
เป็นเพียงเส้น พยาธิ ที่ไม่อยากมองมัน
แต่ตัวฉัน นั้นให้เธอกว่าสิ่งใด
หากเธอมองเส้นใจฉันมันไร้ค่า
คงมองหน้า กันไม่ติด คิดผลักไส
ฉันก็พร้อมก้าวห่างจากเธอไป
ทั้งที่ใจ เจ็บลูกเกินจะทน
8 ตุลาคม 2553 08:22 น.
ขุนพ่ายสุรา
นั่งเหม่อคิด ติดตาม ความเล่าเรื่อง
ถึงความเคืองที่เธอห่าง แยกทางหนี
ฉันทบทวน ราวเรื่อง ที่เคยมี
กับนาที ที่หมุนวน ในเวลา
ข้าวเข้าปากเหมือนหุ่นยนต์ ในกลร่าง
ใจเล่าสร้าง จินตนาการ ที่ส่งหา
หากเราทำอย่างโน้นนี้รักคงมา
กับน้ำตาไหลนองหน้ารัดทดใจ
ที่นอนข้างเคียงไร้เคียงร่าง
เสื้อที่วางในตู้ ไม่รู้อยู่ไหน
ข้าวที่เคยนั่งเคียงเย้าหยอกไป
ไม่มีใครคนไหน ไร้แม้เงา
เช้าตืนนอน ภาพหน้านอง คะนองหน้า
พอหลับตา ภาพเธอมา หยอกเย้า
พอจะตื้น พลิกร่างกอด ที่ไร้เงา
ใจเริ่มเศร้า น้ำตานองออกอีกที
ไปทำงานยังดีที่มีเพื่อน
คอยตักเตือน ให้สติ มาอยู่นี่
จะไปตามอะไรกับคนที่ไม่ไยดี
ที่ตรงนี้ มีเพื่อนพ้อง คอยห่วงไย
แต่พอเราอยู่คนเดียว ก็เริ่มเศร้า
คำคำเขา ยังวนมาทายทัก ไม่ไปไหน
สะดุ้งตื่นทุกครั้ง ที่ภาพเธอมาทักใจ
แล้วจะได้อยู่อย่างไร หากไม่มีเธอ..........
"ถึงเธอจะหมดรักฉัน แต่ฉันไม่หมดรักเธอ
ถึงเธอจะโกหกฉัน แต่ฉันไม่เคยโกหกเธอ
ถึงเธอจะฉลาดกว่าฉัน แต่ฉันยอมเป็นคนโง่ที่รักเธอ
ถึงเธอจะเสียดายที่เคยรักฉัน แต่ฉันไม่เคยเสียใจที่ได้รักเธอ"
หน้าส่วนตัว
2386
