26 กรกฎาคม 2551 12:30 น.
ขุนผวน
๐ พรรษา พาสั่น เคลิ้ม....คราวฝน
เพรียกป่า พาเปียก ปน....จิตชื้น
พาให้ ใฝ่หา คน.............คอยกล่อม
พราวคึก ฝึกคราว ครื้น....ต่อเชื้อเพลินถลำ ๚
๐ สรรคำ คราวเอ่ยครั้ง....สำคัญ
สานรัก ใจผูกกัน............สักล้าน
นำเรา ร่ายเพลงฝัน.........เนาร่ำ
นำรัก รวมกลับบ้าน.........หนักล้ำ ยังฝัน ๚
๐ พาฉัน เยือนอีกครั้ง......พรรษา
ยังแต่ ใจเตือนพา...........แหย่ตั้ง
ใครมิตร ร่วมจิตมา..........คิดใหม่
สานต่อ ใจอีกครั้ง...........ส่อต้าน เลวผอง ๚
๐ มาตรอง ดูเบิ่งด้วย.......มองตา
เห็นต่าง ตามกันมา.........ห่างเต้น
ภัยโลก ดุจแพรวา..........โพกไหล่
ตามแห่ เรา บ เว้น,.........แต่ห้าม,จริงหรือ ๚
๐ ใครถือ ความสงบนั้น....คือไทย
ชาวโลก เหลิงลงไป.........โชคร้าว
วอนกัน เมื่อผันไกล.........วันก่อน
กางช่อ รักปักน้าว............ก่อสร้าง แซมสมาน ๚
๐ ผันกาล พาเกี่ยวพ้อง.....พาลกัน
เราโศก หลงโชค พลัน......โลกเศร้า
พรรษา เพิ่งสานฝัน..........พาสั่น ใจนอ
หนาวรัก ไทยหม่นเคล้า.....หนักร้าว แรงเฉือน ๚ะ๛
0.01
26/07/51
14 กรกฎาคม 2551 01:43 น.
ขุนผวน
พากย์ โคลง.......ผวน
๐ ดวงตะวัน ต่ำโพ้น..........ตนพรำ
พลบค่ำ พร่ำคบ คลำ...........ส่องแล้ว
ไพรสัณห์ พรั่นใส่ คำ.........คืนถิ่น
นกกู่ หนูกก แผ้ว................ผ่านอื้ออึงหวน
๐เราครวญเดินดุ่มไซร้.....ใดสุม ใจนา
โศกสั่งเสียงส่องรุม............สุ่มร้อง
นกไพร ไหนผก คลุม........คืนกลับ
เราโศก โลกเศร้า ก้อง......กู่ห้วงใจฝืน
๐ พลบ,คืน ฟืนคบ ใต้......แวมไหว
แสงหรี่ สีแรง ไหน..........หนึ่งนั้น
ขวัญจิต คิดจวน ใจ..........เซป่วน
ทึมป่านอนไหนกั้น..........นั่นใกล้ เพิงฝัน
๐ ไพรวัน คง ฝันไว้...........เพลงครวญ
ผีป่า พาปี่ พรวน.................เป่าร้อง
ชวนหนาว กล่อม สาวนวล...เนาป่า
เพลงพลบยังกึกก้อง............กู่ให้ กรายหู
๐ ดู รอยเคลื่อน เลื่อนคล้อย...แซมจันทร์
ลอยคร่ำ ลำคอย ขวัญ.............ห่มเจ้า
คนเดียว เคี่ยวด้น วัน...........ฝันเปลี่ยว
ดาวราย ดายราว เคล้า..........เหม่อแล้วมองหัน
๐ ขวัญพี่ คลี่ฝัน เพ้อ...........แลหา
เรียก ฝ่าคืน ฝืนครา...........หม่นเก้อ
นกไพร ไหนผก พา............ใจหวั่น
เหมือนพี่ มีเพื่อน เพ้อ........ผ่าวร้องรำพัน ๚ะ๛
21.33
12/07/51
****************************************************
****************************************************
ภาคกลอน....ผวน
๐ แดดอ่อนโรย แดงลับ ดับแรง ร้อน
โพ้นป่าดอน แดนฝั่ง ดังแผ่น สี
เหลือง แดงฉาบ ดาบแสง แห่งระวี
นก กาปรี่ กี่ป่า ถลาคืน
๐ เย็น ค่ำพลบ คบพร่ำ เสียงร่ำครบ
ขวัญ เราซบ รบเซ้า อกเราฝืน
โพล้ เพล้หา พาเห่ ว้าเหว่ยืน
อาวรณ์ตื่น ถอนหนี ไร้ ที่นอน
๐ ไพรพิลึก พฤกษ์พิไร โศกในที่
สุม ทุมมี ที่มุม โศกสุมซ่อน
เศร้าซอนนึก อ้อนว่า ยิ่ง อาวรณ์
ฝากลมเคล้า อย่าค้อน ย้อนข้า คืน
๐ ผี พรายป่วน พรวนป่าย ฝั่งชายป่า
หลังโพ้นมา พาหม่น ทนใจฝืน
เพลง พลบกล่อม พร้อมกลบ มาลบกลืน
แต่ คงฝืน คืนพง เปลี่ยว,หลงมา
๐ ค่ำ คืนเดือน เคลื่อนดื่น ผีตื่นเที่ยว
โพ้นป่าเปลี่ยว ว้าเหว่, เกลื่อน เวหา
เห็น ดาวลู่ ดูราว คล้อยคราว,พา-
ขวัญผวา ช่วงหนึ่ง ซึ่งหน่วง ใจ
๐ เมื่อ ขวัญพา ข้าฝัน เคล้ากันกอด
ยังเพ้อพรอด เพลงรัก พักเร่ง ใหม่
คืน ผกป่า ฟ้าปรก เสียงนกไพร
พิร่ำไร มาเคลื่อน เหมือนข้า เอย
23.06
13/07/51
หน้าส่วนตัว
1120
