24 มกราคม 2550 12:34 น.
ขาว-กรมท่า
หลังแม่นกฟักเจ้า ลูกน้อย
หลังพ่อแม่คงคอย ใฝ่เฝ้า
หลังลูกนกเดิมต้อย เป็นหนุ่ม
หลังนั่นจะลาเหย้า ว่ายฟ้าทัศนา
เตรียมปีกท่องโลกหล้า ฟ้าใส
เตรียมตัวผจญภัย ไต่เต้า
เตรียมจิตคิดคล้อยใจ ฝันใฝ่
เตรียมโบกบินอย่าเศร้า นะเจ้านกน้อย
เจ้าจะต้องสุดสู้ เภทภัย
เจ้าต้องเตรียมการใหญ่ เพื่อเจ้า
เจ้าต้องมั่นตั้งใจ สู้สุด
เจ้าอย่าเศร้าถ้าเคล้า จักสู้ได้ฤา
สู้อันตรายเพื่อได้ เป็นพญา
สุ้สุดแรงแกร่งกล้า มั่นตั้ง
สู้ได้ไม่ก็หา พ้องพวก
สู้อย่าได้เผลอพลั้ง อย่าได้ประมาท
หวังเจ้าจ้อยอย่าได้ หลงทาง
หวังเจอะเจ้าที่สว่าง แจ่มแจ้ง
หวังปณิธานที่สร้าง สำเร็จ
หวังจะเห็นเจ้าแย้ม ที่ได้ดั่งฝัน
จงอย่าลืมแผ่นแคว้น แห่งเดิม
จงตระเตรียมตนเติม ใฝ่รู้
จงยึดหลักสร้างเสริม ธรรมมั่น
จงมั่นใจพร้อมสู้ สู่จ้าวนกเอย...
23 มกราคม 2550 12:30 น.
ขาว-กรมท่า
คืนหนึ่งนอนหลับกลางหญ้า มีจันทร์ดารา
มาเป็นมิตรพาผ่อนคลาย
ราตรีชวนหลับสบาย ทุกข์โศกห่งหาย
จิ้งหรีดกรีดร้องเรไร
ใบไม้มาโบยโบกใบ สร้างพิณเสียงใส
เสียดสีสรรสร้างเสียงซอ
คล้อยเคลิบเคลิ้มสุขแท้หนอ จึงไม่รีรอ
บังเกิดฝันให้ประจักษ์
ว่าดาราพลีตนถัก เป็นผ้าดีนัก
มาประดับแต่งกายา
หมายจับเจ้าดวงจันทรา มาให้แก้วตา
เป็นของขวัญหมั้นดวงใจ
มั่นเป็นปักษาบินไกล ว่ายฟากฟ้าไกล
สู่ห้วงแห่งจักรวาล
ฝันอยากหยุดกระแสกาล เพื่ออยู่คู่นาน
กับยอดรักนานสืบไป
หลังนั้นสะดุ้งกระตุกใจ เพราะเราฝันไป
จนจริงถูกฝันกินกลืน
ขอหลับต่อดีกว่าฝืน เช้าแล้วค่อยตื่น
ด้วยสวัสดิมงคลเอย