3 ตุลาคม 2547 10:02 น.
ขาว-กรมท่า
โลกยามนี้เริ่มเพี้ยนเปลี่ยนไปแล้ว ดุจดั่งแก้วกระทบใกล้ร้าวแตก
หายนะให้ดินมีแผลแยก จะยอมแลกเนื้อเลือดกันหรือไร
หายนะภัยร้ายโลกวิบัติ ต่างฝ่ายอัดอริให้ชัยชัย
แต่ที่จริงมันไม่เหมือนคิดไว้ มันจะไปทวีอหิงสา
เมื่อฝ่ายหนึ่งคว้าชัยครองอำนาจ เดี๋ยวก็อาจแปลงเปลี่นเป็นเสียหน้า
เมิ่อฟ้าเหนือยังมีนภา มหากาพย์ยุทธ์เกิดเป็นยุบล
ศาสตรารบยิงกราดไม่รางชาง โป้งเป้งป้างปังสาดสู่เหล่าคน
โลกแปลงสุขเป็นทุกข์ยากต้านทน เลือดไปจนเกือบเป็นเช่นสายธาร
เข็ญขู่ฆ่ามล้งมลายสูญ มันเสียศูนย์ไม่มีแรงต้านทาน
เรื่องการรบไฉนยังสืบสาน ช่วยหาควานยอดคนเร่งฉับพลัน
ทแกล้วเอ๋ยโปรดรับฟังเสียงข้า โดยศรัธาเทวาร่วมช่วยกัน
แต่ทิฬฟังแล้วอาจขบขัน ให้ช่วยสรรพลังกู้ภัยด้วย
อยากให้โลกสันติให้เปี่ยมสุข อย่าหาทุกข์ก่อโลกสดสลวย
อย่างที่โลกที่หมดพิษปลดความซวย อยู่พร้อมด้วยเกษมเปรมปรีดา
กลียุคเรื่องรบจงจบสิ้น ลบมลทินไม่มากให้เหนือกว่า
เรื่องเข่นฆ่าอย่าหวนวนมาหา ให้รุ่นหน้าล้วนมีคุณธรรม
3 ตุลาคม 2547 09:42 น.
ขาว-กรมท่า
สนั่นครืนเครงโครมโหมกระหน่ำ เป็นผลกรรมไฉนทำไมหนอ
อันพิรุณโรยโปรยมากเกินพอ ไม่รีรอให้คนได้ตั้งตัว
วายุพัดม้วนตัวมาหลายลูก วนพัดถูกสรรพสิ่งล้วนหวาดกลัว
ลูกเห็บหล่นก้อนใหญ่ตกลงทั่ว มันไม่มั่วที่อาจเป็นไม่ได้
ที่แห้งแล้งไฉนมีหิมะ ที่ลุ่มจะห่อเหี่ยวก็เป็นภัย
ทั้งขั้วโลกมีแตกเป็นทางไกล ทั่วโลกได้วิบัติคณณา
โอ้เทพไท้สวรรค์ดาวดึงส์ ทำไมจึงลงทัณฑ์เหล่าพวกข้า
ไฉนไม่เน้นพวกเปี่ยมบาปหนา ให้ทั่วหล้ารับเคราะห์ไปด้วยกัน
อัคนีแผ่เดชไปทุกที่ อัสนีลงฟาดทุกเขตขัณต์
วาตพิโรธวนเหวี่ยงพัลวัน อาโปนั้นท่วมโดยแรงพัดสาด
แม้ต่างแดนอาจโดนอย่างละสิ่ง แต่ที่จริงล้วนเป็นภัยวินาศ
เป็นเพราะเหตุสภาพของอากาศ หรือจากวาดร่างภัยจากเทวา
แต่ที่แน่โลกนั้นอ้อนขอวาน อีกไม่นานคงเป็นที่กล่างมา
ธรรมชาติเริ่มแปรรวมทั่วหน้า เดี๋ยวหาว่าไม่เตือนให้ชักนำ
ภัยอากาศผันผวนด้วยอำนาจ หลายอาจคิดว่าช่างขบขำ
หากเป็นแล้วอย่านึกว่าไม่ทำ เดี๋ยวอ้าจทำที่ลงด้วยโกรธา
โลกาจะผุยผงเพราะต้นราก เป็นเพราะหากเราไม่รักษาป่า
รวมผืนดินที่เรียกพสุธา ให้ทั่วหล้าพิทักาโลกเถิดเอย
19 กันยายน 2547 08:28 น.
ขาว-กรมท่า
เตรียม ศาสตราความรู้และกายใจ สอบ ทำให้ทราบถึงแรงฝึกฝน
ปลาย การเรียนมีนี่ช่างทุกข์ทน ภาค ที่สนเชิญพรมานำชัย
28 สิงหาคม 2547 14:45 น.
ขาว-กรมท่า
ณในสวนสวยสดมีโฉมงาม อนึ่งนามเธอชื่อพิชชาภา
ซึ่งใจรักหมั่นปลูกต้นพฤกษา ภุมราโบยบินอย่างล้วนตา
มีจำปาจำปีจามจุรี สารภีเดหลีเปี่ยมหรรษา
ทั้งพวงครามพวงแสแลชื่นตา วิมาลาบาหยารัตมา
มะลิวัลย์ลั่นทมรสสุคนธ์ ทั้งไม่พ้นพิกุลคณณา
มีกุหลาบดอกเข็มดาวิด้า พร้อมเฟื่องฟ้าหลากสีงามเมื่อมอง
ทานตะวันทิวลิปกระดังงา บุษบาพะยอมล้วนหมายจ้อง
ทั้งเด็ดเม็ดต้อยติ่งโดยยองยอง มาเป็นโยนน้ำนำเสียงมา
ลงพักเหนื่อยปล่อยกายลงม้านั่ง ทั่งหน้าหลังพร้อมพิศทั้งสองตา
ไมยราบในน้ำมีบัวหนา อีกซ้ายขวาเพดานยังมีไพร
ไม้กระถางห้อยหิ้งทางสายตา วอร์บีนาเกล็ดปลากล้วยไม้ไซร้
ฟ้าประดิษฐ์แพรพวยป่านดวงใจ แพรเซี่ยงไฮ้พลูด่างเคราฤาษี
หลังสบายไปสู่หลังคูหา หากทว่าต้นไม้ยังมากมี
บลุฮาวายระฆังทองดอกเดซี่ สังกรณีย่าหยาบานชื่นหนู
ทั้งคูฟเฟียเดือนฉายกับซ่อนกลิ่น ดอกกระถินหุเสือเป้ดชมพู่
และอีกเกลื่อนที่เราไม่คุ้นหู เท่าที่รู้เธอปลูกทุ่มเปี่ยมรัก
อีกดอกหนึ่งทว่าไม่เป็นต้น มันไม่ปนซ่อนเร้นบังตานัก
ดอกนั้นคือดอกฟ้าที่ทายทัก ดอกนั้นจักเป็นเธอในอุรา
22 สิงหาคม 2547 09:14 น.
ขาว-กรมท่า
ขออภัยเหตุที่ติดม.ปลาย เนื่องจิตกายมั่นใฝ่หาความรู้
จึงขอรับตำหนิที่อดสู ให้ตัวกูรุมด่าว่าจัณไล
ไม่มาได้หลากวันหลายเวลา แต่ทว่าผมนั้นยังมีใจ
จะว่าผมว่าอู้ไม่เป็นไร เพราะผมไซร้ผิดเองที่จากนาน
หน้าส่วนตัว
913
Lovers
0 คน เลิฟขาว-กรมท่า
Calendar
