16 มีนาคม 2549 15:53 น.
ขอโทษครับ...ผมเมา
มองดูน้ำสีอำพันวันใจเศร้า
วันที่เจ้าจากลาใจข้าหมอง
ปล่อยให้ข้าทนช้ำน้ำตานอง
คร่ำครวญร้องแทบบ้าชีวาวาย
รินลงไปดื่มเข้าไปไหวสะทก
เหล้าที่หกลงพื้นถูกกลืนหาย
เหมือนรักนี้ที่มีให้ตั้งมากมาย
แต่สุดท้ายก็จมลับไม่กลับมา
มองแก้วเหล้าว่างเปล่าใจร้าวรวด
แสนเจ็บปวดลึกล้ำช้ำหนักหนา
เหล้าก็หมดใจก็หมองเหมือนน้องลา
เหลือแค่เพียงน้ำตาที่หลั่งริน
โอ้..หัวอกคนใจช้ำค่ำคืนนี้
เหล้าไม่มีนางไม่แลใจแดดิ้น
มีแต่น้ำอกกลัดหนองรองดื่มกิน
แทบดับสิ้นใจเศร้าเคล้าน้ำตา....ฯ
15 มีนาคม 2549 11:44 น.
ขอโทษครับ...ผมเมา
คำว่ารักที่เอ่ยไปในคืนนั้น
จงลืมมันไปเถิดแม่ยอดหญิง
ที่บอกไปใช่มาจากใจจริง
เพียงแค่อยากแอบอิงจึงเอ่ยความ
คำว่ารักที่เอ่ยไปในคืนเหงา
บอกเบาเบาเพื่อให้ใจวาบหวาม
ให้ใจเจ้าล่องลอยเคลิบคล้อยตาม
ไม่อาจห้ามขัดขืนฝืนจิตใจ
คำว่ารักที่เพ้อพร่ำค่ำคืนฝัน
เพ้อรำพันว่ารักยิ่งกว่าสิ่งไหน
เพียงคนเดียวรักนี้ไม่มีใคร
ที่เอ่ยไปหวังแนบชิดสนิทกาย
คำว่ารักที่เอ่ยไปใช่ทุกสิ่ง
อย่าเก็บมาอ้างอิงความเสียหาย
รักที่เอ่ยจากปากว่ามากมาย
เพียงแค่มารยาชายหวังเชยชม.