ขอบฟ้า ขอบฝั่ง ความหวัง แผ่นดิน
แม้เรื่องราวคราวร้ายจะถ่ายโถม แม้จะโหมทุกข์หนักเป็นนักหนา เพียงได้คุยกับเธอไม่นานเวลา สิ่งที่ว่าหนักหนาก็เบาลง ทั้งที่มันยังคงอยู่ที่เดิม
ขอบฟ้า ขอบฝั่ง ความหวัง แผ่นดิน
ก็แค่เพื่อนน่ะ ทำไมเหรอ แค่เลิกชอบเธอ แล้วมันทำไมล่ะ ทำไมๆเธอต้องคิดมากด้วยนะ จะให้เขาติดอยู่กับเธอตลอด ไม่ได้หรอก เข้าใจที่ฉันพูดไหม ฉันรู้นะ ว่าเธออาจจะเสียใจอยู่นิดๆ หรือว่าใจหาย... เอาน่ะ สุดท้ายจะดีเอง แล้วเธอจะทำหน้ายังไงกับเขาล่ะ ก็ไม่ยากนิ่ ก็คุยๆเป็นเพื่อนกันไปซะ แล้วคนใหม่ที่เขาชอบล่ะ เออน่ะ เดี๋ยวก็ได้เองแหละ
ขอบฟ้า ขอบฝั่ง ความหวัง แผ่นดิน
ตอนนี้ฝนปรายโปรยโรยมาเรื่อย ก็มานั่งยามเย็นเอื่อยเฉื่อยจริงหนา มาเปิดกลอนของเก่าเคยแต่งมา เปิดตาดูได้คิดอยู่ในใจ ความรู้สึกแต่งไปเพราะใจอยาก ไม่คิดมากจะมีใครสนใจไหม พอกลับมาไม่กลับมาหลายวันไป กลับมีใครบางคนคอยสนกลอน ก็ไม่รู้จะบอกว่าอย่างไร รู้สึกดีที่มีใครมาติสอน ความต้องการไม่ต้องการเก่งทางกลอน แค่ใจร้อนอยากพ่นพ่อนสิ่งในใจ ^-^
ขอบฟ้า ขอบฝั่ง ความหวัง แผ่นดิน
จมอยู่ ทำไม ความทุกข์ ทำตัว ให้สุข ง่ายง่าย อย่าทำ เป็นเดี่ยว เดียวดาย เพื่อนกิน เพื่อนตาย มากมี คนรัก คนรอบ คนราย เดียวดาย บนโลก ใบนี้ เราต่าง ต่างคน มีดี เรามา ร่วมพลี ชีพกัน..BOOM!!!!
ขอบฟ้า ขอบฝั่ง ความหวัง แผ่นดิน
ฉันเข้ามา หาได้มอง ปวงผองไม่ แม้อยู่ใน สังคมเดียว เกี่ยวกันหนา บางคนมอง ที่ฉัน เมื่อฉันมา หากฉันหา มองตอบ ที่ใครใคร ฉันเข้ามา เพื่อตัวตน พ้นขุ่นข้อง ไม่เข้ามา เพื่อจะมอง ใครที่ไหน ได้ระบาย สิ่งร้ายร้าย ออกจากใจ อย่าถือสา ถ้าฉันไม่ ใส่ใจคน ฉันเข้ามา หาได้มอง ปวงผองไม่ แม้นอยู่ใน สังคมเดียว เกี่ยวกันหนา คนหันมอง ที่ฉัน ยามฉันมา หากฉันหา มองตอบ ที่ใครใคร ฉันเข้ามา เพื่อตัวตน พ้นขุ่นข้อง หาเข้ามา เพียงเมียงมอง ใครที่ไหน ได้ระบาย สิ่งร้ายร้าย หายจากใจ อย่าถือสา ถ้าฉันไม่ ใส่ใจคน