สิ้นวสันต์เหมันต์เยือนเตือนให้คิด โอ้ดวงจิตช่างทุกข์ทนหม่นหมองหมาง ยิ่งคำนึงถึงความรักที่จืดจาง คิดถึงปางหลังเราแสนเศร้าใจ เหมันต์ก่อนมีเธอชิดสนิทแนบ เฝ้าอิงแอบอุ่นอ้อมกอดพรอดคำไข จะรักกันมั่นคงยิ่งเหนือสิ่งใด จวบจนสิ้นชีวาลัยไม่คลายรัก เพียงคิมหันต์วสันต์ผ่านไม่นานช้า ความรักที่ประคองมาก็เสียหลัก ต้องซวดเซซุกซุนงุนงงนัก รักก็หักสะบั้นลงกับใจ เหมันต์นี้ต้องอยู่เดียวแสนเปลี่ยวจิต ยิ่งหวนคิดยิ่งร้าวหนาวไฉน พระพายพัดดั่งคมมีดมากรีดใจ โอ้หทัยเอ๋ยจะขาดอนาถจริง
หน้าส่วนตัว
2067
