10 เมษายน 2548 17:32 น.
ขลุ่ยหลิบ
ด้วยดวงใจ.....ฉันนี้.....ที่แสนห่วง
หวังให้เธอ.....ผ่านห้วง.....ความมัวหมอง
ยามที่เธอ.....ต้องช้ำ.....น้ำตานอง
มือทั้งสอง.....ฉันจะรับ.....ซับน้ำตา
อ้อมแขนฉัน.....นั้นจะคอย.....ให้ไออุ่น
ตักนี้พร้อม.....ให้หนุน.....ยามอ่อนล้า
จะปัดเป่า.....ความทุกข์ท้อ.....ทรมา
จะลบหยาด.....น้ำตา.....ให้เหือดไป
ฟังเถิดฟัง.....คนดี.....ที่ฉันรัก
จะจมปลัก.....กับความเศร้า.....อยู่ไฉน
ความผิดพลั้ง.....เป็นบทเรียน.....เพื่อสอนใจ
เข้มแข็งไว้.....ในวันใหม่.....ที่มาเยือน
ยิ้มเถิด.....ที่รัก.....ให้พักตร์ผ่อง
ยามที่หมอง.....ฉันจะคอย.....อยู่เป็นเพื่อน
ตราบวันที่.....ความเศร้า.....เธอลบเลือน
ให้สุขเยือน.....ดั่งขอบฟ้า.....คราอรุณ