14 มกราคม 2548 10:47 น.
ขลุ่ยหลิบ
จ ว น จ ะ ย่ำ ส น ธ ย า อี ก ค ร า ห นึ่ ง
ที่ ที่ ซึ่ ง เ ป็ น แ ด น ดิ น ถิ่ น ค ว า ม ฝั น
ณ แ ห่ ง นี้ คื อ ที่ เ ร า พ บ กั น
โ อ้ คื น วั น ผั น ผ่ า น ไ ป เ ห มื อ น ส า ย ล ม
เมื่อแรกรักรักนั้นหวานปานน้ำอ้อย
พอรักคล้อยจากไปใจขื่นขม
เหลือซากรักฝังรากฝากระทม
ในความสมสุขนั้นฉันเดียวดาย
ณ ที่ นี้ ชี้ ชื่ น คื น ปี ก่ อ น
เ ร า อ อ ด อ้ อ น ฟู ม ฟั ก รั ก ส ม ห ม า ย
เ ค ย เ ย้ า ห ย อ ก ห ล อ ก ไ ล่ ไ ม่ เ ว้ น ว า ย
เ ดี๋ ย ว นี้ ปร า ย นั ย น์ ดู ไ ม่ รู้ ใ ค ร
ลืมหมดแล้วใช่ไหมในรักเก่า
ให้ฉันเหงาเศร้าหมองไม่ผ่องใส
หากลืมสิ้นถิ่นเคยเห็นไม่เป็นไร
ฉันจะจำเอาไว้แต่ผู้เดียว
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
13 มกราคม 2548 10:19 น.
ขลุ่ยหลิบ
เ ห น็ บ เ นื้ อ เ ห ลื อ ห น า ว ร้ า ว จิ ต
ชี วิ ต ดำ เ นิ น เ ดิ น เ ป ลี่ ย ว
ค้ น ห า จุ ด ห ม า ย ด า ย เ ดี ย ว
โ ด ด เ ดี่ ย ว บ น ท า ง ร้ า ง ร ก
แ ล ไ ห น มื ด มิ ด ไ ป ทั่ ว
ห ว า ด ก ลั ว เ ก ร ง ภั ย ใ ห้ ต ร ะ ห น ก
เ ห น็ บ ห น า ว ร้ า ว ไ ห ว ใ จ ส ะ ท ก
ใ น อ ก นิ จ จ า อ า ดู ร
ห วั ง ใ จ ห วั ง ไ ว้ วั น ห นึ่ ง
วั น ซึ่ ง ค ว า ม เ ศ ร้ า เ สื่ อ ม สู ญ
วั น ที่ มี ค น เ กื้ อ กู ล
เ พิ่ ม พู น จิ ต เ อื้ อ เ จื อ ใ จ
ร อ วั น แ ห่ ง แ ส ง ส ว่ า ง
ส่ อ ง ท า ง ก ร ะ จ่ า ง ส ด ใ ส
ขั บ ไ ล่ ค ว า ม ห น า ว ร้ า ว ไ ป
ส ร้ า ง ค ว า ม อุ่ น ไ อ ท ด แ ท น . . . . . . .
5 มกราคม 2548 14:46 น.
ขลุ่ยหลิบ
เหินห่าง.....ร้างไกล.....ใจเศร้า
ความเหงา.....เป็นเพื่อน.....ยามหมอง
เจ็บจิต.....คิดใคร่.....ไตร่ตรอง
น้ำตา.....อาบนอง.....ห้องใจ
ห่างเห.....เรรวน.....ป่วนจิต
คิดคิด.....ยิ่งช้ำ.....ไฉน
ห่างหาย.....ห่างรัก.....หักใจ
ห่างเหิน.....เกินใจ.....ใฝ่ปอง
มีคนเคยบอกว่า...การห่างหายอาจจะเป็นการเพิ่มพูนความห่างเหิน
ในวันนั้นยังเถียงว่าไม่เป็นไรถ้าใจถึงกัน
แต่
ในวันนี้เริ่มจะเห็นจริงกับสิ่งที่ครั้งหนึ่งมีคนบอกไว้
และไม่แน่ว่าสักวันอาจจะเชื่อในคำพูดนั้นก็ได้
หน้าส่วนตัว
907
