20 สิงหาคม 2547 15:05 น.
ขลุ่ยหลิบ
ทุกวันนี้ไร้สิทธิ์แม้คิดถึง
ยังแอบซึ้งแอบหวังใฝ่ฝันหา
เธอแรมร้างจากฉันไม่ทันลา
รู้ไหมว่าใจดวงนิดติดตามเธอ
เธอนั้นอยู่หนใดในแหล่งหล้า
ฉันเฝ้าส่งใจมาหาเสมอ
ด้วยความรักมั่นคงตรงต่อเธอ
ได้แต่เผลอคิดไปไม่สร่างซา
เธอคงมีคนใหม่ไว้ชูชื่น
ระเริงรื่นคืนวันสุขหรรษา
ส่วนฉันนี้ขื่นขมตรมวิญญา
ในอุราต้องแหลกแทบแตกไป
เพราะรักมากฉันจึงคิดถึงมาก
ทุกวันอยากมีสิทธิ์อยู่ชิดใกล้
เรารักกันเพื่อเลิกร้างหรืออย่างไร
เธอลืมฉันแล้วใช่ไหมไม่กลับมา
20 สิงหาคม 2547 10:55 น.
ขลุ่ยหลิบ
ลืมเสียเถิด ความหลังที่ฝังจิต
ลืมเสียเถิด มิ่งมิตรอย่าคิดถึง
ลืมเสียเถิด ความหลังที่ฝังตรึง
ลืมเสียเถิด ครั้งหนึ่งเคยซึ้งใจ
ลืมเสียเถิด ครั้งหนึ่งเคยมีฉัน
ลืมเสียเถิด คืนวันอันสดใส
ลืมเสียเถิด ความรักปักฤทัย
ลืมเสียเถิด ดวงใจอย่าใยดี
10 สิงหาคม 2547 12:59 น.
ขลุ่ยหลิบ
คิดไปให้วิตก
อกเอ๋ยอกฟกสุดหา
กลืนกล้ำแต่น้ำตา
เมื่อรักมาลาจากไป
ความรักครั้งแรกนี้
พาชีวีให้สดใส
เมื่อรักสมดังใจ
พิศสิ่งใดให้ชื่นบาน
คำรักนั้นสุดซึ้ง
ดุจน้ำผึ้งที่แสนหวาน
หวานรสพจมาน
เธอพร่ำขานฉันซ่านใจ
ไม่นานนักรักผิดหวัง
ทุกข์ประดังเข้ามาใกล้
ตัวเธอนั้นจากไกล
ไม่อาลัยและไยดี
หรือเธอมีรักใหม่
เพราะเหตุใดจึงหน่ายหนี
ทั้งที่ดวงชีวี
ของฉันนี้พลีแด่เธอ
ขอฝากจันทร์แจ่มฟ้า
พร้อมดาราที่พาเผลอ
ว่าใจฉันละเมอ
คิดถึงเธอทุกเวลา
แม้ว่าเธอได้ยิน
และไม่สิ้นเสน่หา
ขอให้เธอกลับมา
ซับน้ำตาที่อาวรณ์......
6 สิงหาคม 2547 20:01 น.
ขลุ่ยหลิบ
คุณใดไหนเล่าเท่าแม่
เผื่อแผ่ปกปักรักษา
ในครรภ์กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงมา
รักดังดวงตาดวงชีวี
เมื่อเล็กไกวเปลเห่กล่อม
เฝ้าถนอมไม่แหนงหน่ายหนี
ตื่นนอนเจรจาพาที
ชีวีหมดทุกข์สุขใจ
เจ็บไข้แม่เฝ้ารักษา
จัดหาหยูกยามาให้
แสนรักแสนหวงห่วงใย
ลูกไซร้เปรียบดวงฤดี
เติบใหญ่ให้การศึกษา
ลูกยาให้มีศักดิ์ศรี
แนะนำลูกสร้างกรรมดี
สมที่แม่หวังตั้งใจ
พระคุณแม่นี้ใหญ่หลวง
เปรียบห้วงมหาสมุทรได้
ฟากฟ้าพสุธากว้างไกล
น้ำใจแม่กว่าฟ้าดิน
ขออำนาจพระไตรรัตน์
สิทธิศักดิ์ทั่วแดนแคว้นถิ่น
ขอวอนทั้งพระพรหมินทร์
อมรินทร์ปิ่นสวรรค์ชั้นฟ้า
ให้ชีวิตแม่มีสุข
หมดทุกข์สดชื่นหรรษา
คิดใดสมดั่งจินตนา
ชันษายาวยืนหมื่นปี
เป็นร่มโพธิ์ใหญ่ให้พึ่ง
ลูกจึงพ้นทุกข์สุขขี
พระคุณมารดาที่มี
ลูกนี้ซาบซึ้งถึงคุณ
6 สิงหาคม 2547 19:47 น.
ขลุ่ยหลิบ
เมื่อได้พบลักษณาแม่ตาหวาน
ในดวงมาลย์คะนึงอยู่มิรู้หาย
เนตรเจ้างามกว่าตาของเนื้อทราย
เกศาดำขลับคล้ายปีกภุมรี
งามขนงเป็นวงดังช่างวาด
งามพิลาสเพลินพิศไม่คิดหนี
งามทรวดทรงองค์อรดังกินรี
งามวจีเจ้าเอื้อนโอษฐ์เขาโจษจัน
หางามใดในหล้ามาเทียมเทียบ
ไม่มีเปรียบทรามถนอมแม่จอมขวัญ
หากแม้นพี่มีเจ้าคู่เคียงชีวัน
คงสุขสันต์ทุกทิวาราตรีกาล
หน้าส่วนตัว
783
