2 กุมภาพันธ์ 2554 15:40 น.
ขลุ่ยหลิบ
ขอขอบใจที่บอกกันในวันนี้
ว่ารักที่มีให้กันนั้นเปลี่ยนผัน
ฉันต้องทุกข์ทรมานมานานครัน
เพื่อรอวันเธอเฉลยเอ่ยคำลา
ในวันนั้นที่เธอพร่ำคำว่ารัก
สุขใจนักรักให้กันฉันซึ้งค่า
เมื่อฉันรักเธอท่วมท้นล้นอุรา
จึงเอ่ยตอบวาจาว่ารักเธอ
แล้วเวลาผ่านผันใจผันเปลี่ยน
ความห่างเหินเริ่มเวียนมาเสมอ
ความเย็นชาจากตาฉายให้ได้เจอ
ฉันและเธอจึงจืดจางห่างสัมพันธ์
จากวันนั้นมีแต่ช้ำกระหน่ำซัด
ยากจะปัดให้หายคลายโศกศัลย์
ระทมทุกข์ตรมน้ำตาสุดจาบัลย์
ไฉนเธอมาสะบั้นหั่นใจราน
ขอขอบใจที่บอกกันในวันนี้
สิ้นสุดทีรักดั่งเพลิงเริงแรงผลาญ
ถึงเจ็บแสบแทบท้อทรมาน
เถอะไม่นานฝนคงหลั่งพรั่งพรมใจ
20 มีนาคม 2550 10:18 น.
ขลุ่ยหลิบ
โหยหวนครวญคร่ำร่ำรัก
สุดหักใจร้างห่างหาย
มอบจิตมอบใจมอบกาย
ยอมพลีชีพวายแด่นาง
โศกหวนครวญเศร้าร้าวจิต
ไยน้องมาคิดเมินหมาง
พี่เจ็บหทัยไม่จาง
ยิ่งห่างยิ่งหวนป่วนใจ
หรือน้องมีคู่อื่นชม
สุขสมสองชิดพิสมัย
ทิ้งพี่อ้างว้างฤทัย
ทรามวัยจงได้เอ่ยคำ
อันสัญญาเคยว่าไว้
มั่นใจรักกันนานฉนำ
จืดจางร้างใจเจ้าจำ
สุดพร่ำรำพันอ้อนวอน
โอ้รักจากไปไกลแล้ว
ไร้แววหวนคืนดังก่อน
ครวญคร่ำเสน่หาอาวรณ์
จักจรลาโลกโศกตรม..............
29 ตุลาคม 2549 00:28 น.
ขลุ่ยหลิบ
สิ้นวสันต์คิมเหมันต์เยือนเตือนใจเศร้า
ยังคงเฝ้าคอยนับวันกลับหวน
ยังคงหวังว่าใจไม่เรรวน
ยังเฝ้าครวญเพลงพ้อรอเธอมา
ลมผะแผ่วพัดพลิ้วสู่ทิวไม้
จนกิ่งไกวใบโยนโอนเอนหา
เหมือนเสียงใครเพ้อพร่ำคำรจนา
ข้ามเวลาล่วงสู่ฤดูกาล
ฤดูผันวันผ่านนานนักแล้ว
ไม่เห็นแววว่าจะกลับดั่งคำขาน
ปล่อยให้หญิงทนท้อทรมาน
โอ้ชายชาญไยหายลับกลับคืนคำ
เสียงขลุ่ยครวญทวงถามถึงความหลัง
ลืมหรือยังเพลงเก่าที่เราย้ำ
ยังคงก้องหัวใจให้จดจำ
ไม่ลืมคำสัญญาสักนาที
ขลุ่ยยังคงครวญพ้อรอพี่อยู่
จะคงคอยเคียงคู่อยู่ที่นี่
ที่ที่รักที่ที่ร้างขวัญฤดี
รอจนกว่าชีวีนี้มลาย
16 สิงหาคม 2548 16:08 น.
ขลุ่ยหลิบ
สิ้นวสันต์เหมันต์เยือนเตือนให้คิด
โอ้ดวงจิตช่างทุกข์ทนหม่นหมองหมาง
ยิ่งคำนึงถึงความรักที่จืดจาง
คิดถึงปางหลังเราแสนเศร้าใจ
เหมันต์ก่อนมีเธอชิดสนิทแนบ
เฝ้าอิงแอบอุ่นอ้อมกอดพรอดคำไข
จะรักกันมั่นคงยิ่งเหนือสิ่งใด
จวบจนสิ้นชีวาลัยไม่คลายรัก
เพียงคิมหันต์วสันต์ผ่านไม่นานช้า
ความรักที่ประคองมาก็เสียหลัก
ต้องซวดเซซุกซุนงุนงงนัก
รักก็หักสะบั้นลงกับใจ
เหมันต์นี้ต้องอยู่เดียวแสนเปลี่ยวจิต
ยิ่งหวนคิดยิ่งร้าวหนาวไฉน
พระพายพัดดั่งคมมีดมากรีดใจ
โอ้หทัยเอ๋ยจะขาดอนาถจริง
27 กรกฎาคม 2548 08:41 น.
ขลุ่ยหลิบ
ถ้าเธอเกลียดที่นี่เพราะมีฉัน
อย่าเพิ่งหันหน้าหนีไปที่ไหน
ฉันเองพร้อมให้เธอเห็นเป็นฝ่ายไป
แต่......ถามใจให้แน่แท้อีกที
เพียงมีเหตุโกรธขึ้งฉันหนึ่งหน
เธอสุดทนพบกันต้องหันหนี
คิดหรือว่าถ้าพ้นพรากจากที่นี้
เธอจะมีสุขได้อย่างไรเทียว
ความหมางใจที่ทำให้ช้ำชอก
ไม่เลือนหรอกคงแอบใจแปลบเสียว
จะแบ่งทุกข์หรือจะทนเอาคนเดียว
เลิกข้องเกี่ยวกันแต่นี้ชั่วชีวิต
ก่อนฉันเคยภูมิใจในที่นี่
มีคนที่เข้าใจกันจนมั่นจิต
แต่เดี๋ยวนี้ฉันเป็นคนยากจนมิตร
ฉันเข้าใจไปผิดหรือวันนั้น
ถ้าโกรธแล้วสุขใจที่ได้โกรธ
เชิญเธอใช้ใจโหดลงโทษฉัน
ถ้าโกรธแล้วเธอจะต้องหมองเช่นกัน
จะยืดวันโกรธไปทำไมนะ
ถ้ายังเกลียดที่นี่เพราะมีฉัน
ฉันขอผันพรากพร้อมยอมสละ
แม้อาลัยก็จะฝืนคืนพันธะ
เพื่อเธอจะสุขตามความเข้าใจ
หน้าส่วนตัว
1641
