28 สิงหาคม 2551 16:13 น.
ก้าวที่...กล้า
..เพราะความรัก..
ฯลฯ
เพราะฉะนั้น ก่อนที่เธอจะบอกว่ารักใคร หรือทุ่มเทอะไรเพื่อใคร
โดยไม่หวังถึงสิ่งตอบแทนใด ๆ
กล้าบอกและกล้าสัญญากับตัวเองก่อนไหม..
ว่าถ้าใครคนนั้นไม่มีความรัก ไม่ได้มีเยื่อใยใด ๆ ตอบแทนกลับมา
เ ธ อ จ ะ ไ ม่ เ สี ย ใ จ..
อย่าหลอกและอย่าโกหกตัวเองว่า เธอพร้อมจะเป็นผู้ให้
ทั้ ง ๆ ที่ ห ย ด น้ำ.. มั น ล้ น ป ริ่ ม อ ยู่ ต ร ง ป ล า ย ด ว ง ต า
...รวี นิชา
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ฉันคงจะเสียใจและมีหยดน้ำตาถ้ารู้ว่าใครคนนั้นไม่มีความรักให้
แต่..
ฉันคงจะเสียใจมากกว่าถ้ารู้ว่าใครคนนั้น จะไม่มีความสุขใจ
ฉันจึงพยายามทำสิ่งดีๆเท่าที่ฉันทำได้ ให้กับใครคนนั้น
และฉันก็คงจะทำได้เพียงแค่นี้เท่านั้น
คำสารภาพ
ของคนอ่อนไหว อ่อนแอ ปรวนแปร สารพัด ..แต่หัวใจเดิม
29 พฤษภาคม 2551 10:42 น.
ก้าวที่...กล้า
ตึกตัก.. ตึกตัก.. ตึกตัก..
ท่ามกลางหมู่มวลดอกไม้ที่รายล้อม
ฉันยืนนิ่งฟัง มันไม่ใช่เสียงหัวใจฉัน
หันมองไปทางซ้าย ย้อนกลับไปทางขวา หมุนตัวมองรอบๆ
ไม่เห็นมีใคร??
ตึกตัก.. ตึกตัก.. ตึกตัก..
ฉันยืนนิ่ง พยายามใช้โสตสัมผัส
ที่ 9 นาฬิกา ฉันเดินไปทางเสียงนั้น
ตึกตัก.. ตึกตัก.. ตึกตัก..
เสียงชัดขึ้น ชัดขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ
แต่ฉันไม่เห็นใครสักคนเดียว
น้ำค้างพรมลมหนาวเริ่มหนาวแล้ว
เสียงมาจากดอกไม้ดอกนั้นนั่นเอง
ฉันพยายามลำดับชื่อดอกไม้นานาชนิดที่เคยรู้จัก
ลำต้นสีน้ำตาลดูแข็งแรงรองรับกิ่งก้านใบแบนเรียบสีเขียวเข้ม
ก้านดอกยาวได้สัดส่วนรับกับกลีบดอกสีฟ้าอมเทา
ไม่มี!! ฉันไม่รู้จักชื่อของดอกไม้นี้
ณ บัดนั้นดอกไม้นั่นก็ได้เข้ามาแทรกซึมในมโนสำนึกของฉัน
ฉันยืนมองและฟังอยู่เงียบๆ
ถึงดวงแก้วห่างหายไม่หายสูญ
ยังร่องรอยแรกเริ่มให้เพิ่มพูน
แม้อาดูรใจนักในรักนั้น
ฉันชอบและฉันก็รู้สึกเห็นด้วย
ถึงดวงแก้วห่างหายไม่หายสูญ
ยังร่องรอยแรกเริ่มให้เพิ่มพูน
แม้อาดูรใจนักในรักนั้น
ทำไมฉันถึงได้ยินเสียงจากดอกไม้นี้ แล้วดอกไม้อื่นๆล่ะ
ฉันหันมองไปรอบๆเห็นดอกไม้นานาชนิดยังคงเบ่งบานสวยงามอยู่เช่นเดิม
แต่ฉันก็ไม่ได้ยินเสียงอื่นใด นอกจากดอกไม้ดอกนี้
ฉันยืนนิ่งยิ่งนานขึ้นเท่าไร ฉันก็ยิ่งซึมซาบมากขึ้นเท่านั้น
นั่นจึงทำให้ฉันรู้สึกว่าได้หลงรักดอกไม้ที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อเข้าแล้ว
หรือฉันจะเป็นบ้าไปแล้ว
ฉันขยับตัวเอี้ยวไปข้างหน้า โน้มตัวลงไปตั้งใจจะเด็ดดอกไม้นั้น
ถ้าฉันทำเช่นนั้นมันถูกแล้วหรือ ใช่!! ฉันพอใจที่จะทำเช่นนั้น
แต่ดอกไม้นั่นล่ะ จะรู้สึกเช่นไร จะพอใจในสิ่งที่ฉันกำลังคิดจะทำอยู่นี่ด้วยหรือเปล่า
ชั่วขณะในความคิดทำให้ฉันถอยหลังกลับมายืนที่เดิม
ฉันยืนอยู่ที่นี่มานานมากแล้ว ฉันควรจะกลับเสียที
ฉันไพล่ไปนึกถึง วลี เอ๊ะ!! หรือจะเป็นประโยค
ประโยคที่ต้องมี ประธาน กิริยา กรรม ...กรรม
หากดอกไม้เป็นกรรม ฉันเป็นประธาน แล้วอะไรเป็นกิริยา??
ประโยคที่เคยได้ยินบ่อยๆว่า
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา ถึงแม้ว่าที่นี่จะไม่ใช่งานเลี้ยงแต่จะมีอะไรแตกต่างกันล่ะ
ในเมื่อฉันก็ได้ดื่มด่ำ..เฉกเช่นกัน
แต่ฉันก็ยังอยากจะอ้อยอิ่ง รอคอย
ซึ่งก็ไม่รู้ว่ารอคอยอะไร
หรือฉันจะเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
22 กุมภาพันธ์ 2551 16:16 น.
ก้าวที่...กล้า
เสียงดนตรีเป็นจังหวะจะโคนดังอย่างต่อเนื่อง
หญิงสาววัยสดใสกำลังร่ายรำอย่างคล่องแคล่ว สวยงาม
ทุกสายตาเพ่งมองมายังเธอ
ชายหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้ามาหยุดยืนมองอยู่เช่นกัน
ทันใดนั้น มีแส้ยาวตะหวัดเข้าหาหญิงสาวที่กำลังร่ายรำอยู่
แต่ชายหนุ่มกระโดดเข้าขวางและคว้าจับแส้นั้นไว้ได้ทัน
ทุกสายตาหันมาทางชายหนุ่ม เงียบงัน ก่อนจะมีเสียงอื้ออึงดังขึ้นไม่ได้ศัพท์
หญิงสาวหยุดการแสดง ยิ้มให้ชายหนุ่มและกล่าวว่า
เรากำลังทำการแสดงกันอยู่
ชายหนุ่ม ผมคิดว่าเขาจะทำร้ายคุณ
หญิงสาวยิ้ม ชายหนุ่มยิ้มไม่ออก ผู้คนที่รายล้อมเข้าสู่สภาวะปกติ
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
หญิงสาวอยู่ในคณะการแสดงนี้ตั้งแต่จำความได้
เธอไม่มีความรู้อะไรจึงไม่สามารถออกไปจากคณะการแสดงนี้ได้
มีผู้คนมากมายผ่านเข้ามาและก็ผ่านออกไปในชีวิตของเธอ
วันนี้เธอได้พบกับชายหนุ่มที่เพียบพร้อม
ผมรักคุณนะ ชายหนุ่มกระซิบอยู่ข้างหู
ผมจะดูแลปกป้องคุณเอง จะไม่ยอมให้ใครมาทำอันตรายคุณได้
หญิงสาวยังคงเฉยเพราะเธอไม่เชื่อในความรัก นั่นเพราะเธอยังไม่รู้จักความรัก
เธอรู้แค่ต้องมีชีวิตอยู่ให้ได้ในแต่ละวัน เธอรู้แค่นั้น
เธอจึงยอมที่จะใกล้ชิดชายหนุ่ม
และหญิงสาวก็ยินดีบอกกล่าวทุกเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตของเธอ
รวมถึงเรื่องผู้ชายใจร้ายคนนั้น
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ผู้ชายใจร้ายเป็นอีกหนึ่งคนที่เข้ามาใกล้ชิดหญิงสาว ก่อนหน้าชายหนุ่ม
เขาเป็นคนอารมณ์ร้อน ชอบทารุณทำร้ายเธอทั้งคำพูดและการกระทำ
ไม่มีความรักจริงที่ไหน และ ไม่มีใครเข้าใจคุณเท่าผม
ผู้ชายใจร้ายพูดขณะกดร่างเธออยู่บนเตียง
อีกมือหนึ่งจับลำคอขาวผ่องของหญิงสาวบีบไว้แน่น
เธอพยามยามดิ้นรนแต่ก็ไม่สามารถพ้นเงื้อมือมัจจุราชนั้นไปได้
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ขณะลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่วันที่อากาศสดใส
หญิงสาวยังคงหลับสนิทอยู่ข้างกาย
ขณะที่กำลังลุกขึ้นมือของชายหนุ่มสัมผัสเข้ากับถุงหอมสีแดง
จึงหยิบขึ้นมาเปิดออกดู เห็นผงสีขาวไม่มีกลิ่น
และก่อนที่หญิงสาวจะตื่นขึ้นมาชายหนุ่มก็วางถุงหอมสีแดงนั้นไว้ที่เดิม
ทานอาหารเช้าได้แล้วค่ะ เสียงหญิงสาวร้องเรียก
ชายหนุ่มเดินมาที่โต๊ะอาหารเดินเข้าไปโอบกอดหญิงสาวจากด้านหลัง
หอมแก้มด้านข้างของเธอพร้อมกับกระซิบว่า ผมรักคุณ
หญิงสาวจับมือชายหนุ่มและหมุนตัวเข้าหาเพื่อดันตัวของชายหนุ่มนั่งลงที่เก้าอี้
และเธอก็นั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้าง ๆ เพื่อจะตักอาหารให้กับเขา
ชายหนุ่มหันมากล่าวว่า
คุณทานคนเดียวเถอะนะ วันนี้ผมรีบ มีประชุมตอนเช้า พร้อมกับลุกขึ้นยืน
แต่หญิงสาวดึงมือชายหนุ่มไว้
ทานหน่อยซิคะ เดี๋ยวเดียวเท่านั้นเอง คงไม่เสียเวลาเท่าไร
ทำไมคุณต้องคิดวางยาผมด้วย เสียงชายหนุ่มเข้มขึ้น
คุณอยากให้ฉันเชื่อในความรักของคุณ ทั้งๆที่คุณเองยังไม่เชื่อ เสียงหญิงสาวแผ่วเบา
เธอหยิบถุงหอมสีแดงออกมาเทผงสีขาวไร้กลิ่นนั้นเข้าปาก ชายหนุ่มตะลึงมอง
ฉันก็ไม่อยากมีความรักหรอกนะ แต่ฉันทำไม่ได้เสียงหญิงสาวเบาหวิว
ชายหนุ่มยังคงยืนนิ่งอยู่เช่นนั้น
ผู้ชายใจร้ายวิ่งเข้ามาประคองร่างที่ไร้วิญญาณของหญิงสาวเอาไว้
และพาเธอจากไป
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟก้าวที่...กล้า
หน้าส่วนตัว
1369
