อ่อนไหวในอารมณ์หรือขมขื่นเมื่อนั่งยืนเดินนอนถึงร้อนหนาวจะโกรธดินโทษฟ้าหรือว่าดาวฤๅอาจสาวความคิดในจิตใจแม้จะหม่นหมองหมางจืดจางรักจะจมปลักในกมลที่หม่นไหม้ก็ดำรงความหมายของสายใยอยู่ภายในขณะปัจจุบันจึงอย่าโกรธดินฟ้าถึงว้าเหว่ฉันจะเห่ขับกลอนอักษรสรรค์ให้ท่ามกลางหินผาดวงตาวันปรากฏพลันดอกไม้และสายน้ำให้เธอพริ้มนิทรา เวลาตื่นสุขสดชื่นพร่างพรมสายลมร่ำณ ขณะเรียงร้อยในถ้อยคำเพื่อจะนำความรักสลักไว้