29 เมษายน 2554 12:32 น.
ก้าวที่...กล้า
ในวันโลก
ที่ทุกข์โศกยิ้มหัวระรัวไหว
อึกทึกแออัดระบัดใจ
ละก้าวใครก้าวข้ามนิยามพ้น
คงคลุกคลีฤดีผ่าน
ให้ร้าวรานเอมอิ่มพรายพริ้มหม่น
กับมายามายาวละคราวคน
จนกว่าจนวันดับไปกับใจ
คงแค่นี้
ทบทวีเรียงรายและหมายใหม่
อยู่เป็นวงล้อยามของความนัย
อยู่เป็นวงล้อใจไว้ไขความ
คงแค่นี้ในวันโลก
ที่ทุกข์โศกยิ้มหัวระรัวหยาม
อึกทึกแออัดระบัดนาม
เที่ยวล้นหลามหลากหลายลมหายใจ
คงแค่นี้ในวันโลก
.
18 เมษายน 2554 13:04 น.
ก้าวที่...กล้า
ประจงวางฉะอ้อนช้อยเป็นรอยลักษณ์
ยลประจักษ์ฉลักสายระบายศิลป์
แลจรัสนรชาติพิลาสจินต์
ให้ได้ยินรจนาภาษาใจ
จากร้อยเรียงสลักเสลาทำเนาสาน
ด้วยตำนานกาลสถิตลิขิตไข
แจ้งความรักตระหนักคำอันอำไพ
พิสมัยมั่นคงดำรงนิรันดร์
รหัสรักตลอดกาลเนิ่นนานรู้
อักษรากอปรอยู่ดำรูสรรค์
รหัสลับจารจดบทประพันธ์
ร้อยโดยฉันหลากล้นท่วมท้นใจ
ประจงวางงานกวี ณ ที่รัก
.
.
เคยสานถักทออยู่เธอรู้ไหม
ฤๅเพียงฉันร้อยคำเนื่องนำไป
อยู่ในความเดียวดาย-ไม่อาจรู้
7 เมษายน 2554 11:03 น.
ก้าวที่...กล้า
อุ่นใจ
กับถ้อยคำละไมละมุนฝัน
ดวงดาราร้อยเรียงอยู่เคียงจันทร์
ทำให้ฉันรู้สึกนึกถึงเธอ
แม้นไกล
หากเหมือนใกล้เพราะอยู่ในใจเสมอ
ตาที่สบพบกันวันแรกเจอ
ยังคงเผลอรำพึงคิดถึงนัก
เคยคุ้น
อยู่กับคำละมุนที่ทอถัก
อย่างค่อยค่อยเงียบและงามหนอความรัก
เธอพำนักแตะแต้มในดวงตา
ใจอุ่น
อยู่ในความเป็นคุณด้วยคุณค่า
ชั่วนิรันดร์ซาบซึ้งติดตรึงตรา
ฉันรักเธอเกินกว่าปรารถนาใด
.
.
เพราะรักเธอจึงมิกล้าปรารถนาใจ