15 กุมภาพันธ์ 2554 14:52 น.

ไม่มีความหมาย

ก้าวที่...กล้า

ฉันก็แค่คนที่ไม่มีความหมาย
อยู่กับความเดียวดายเช้ายันค่ำ
ดึกดื่นค่อนคืนไม่จดจำ
ถึงความเจ็บความช้ำระกำใจ

ฉันก็แค่หนึ่งคนบนโลกหล้า
จมอยู่กับน้ำตาร้องร่ำไห้
อยู่กับความช้ำชอกเหมือนดอกไม้
ที่ปลิดกลีบร่วงใบอย่างช้าช้า

ฉันจึงเปื้อนปนระคนเศร้า
อยู่กับความว่างเปล่าอันปวดปร่า
อยู่กับความเงียบเชียบของชีวา
จมในห้วงปรารถนารัตติกาล

ฉันจึงคงเดียวดายทางสายเก่า
ที่มีเพียงรูปเงารุมเร้าผ่าน
อยู่ในช่วงความแปรผันของวันวาน
ที่เจ็บปวดทรมานเนิ่นนานนัก

2247

love

comment

4 กุมภาพันธ์ 2554 16:03 น.

ไม่อาจรั้งเธอให้กลับมา

ก้าวที่...กล้า


ยามหัวใจร่ำไห้ .............. ครวญหา
มีแต่ความปรารถนา ....... แนบน้อม
ด้วยรักมั่นตรึงตา ........... ต่อพี่ เอยพี่
มันเจ็บปวดรุมล้อม ......... รัดให้ใจสลาย

เพราะนัยน์ตาคู่นี้ ............ เนิ่นนาน
จะกัปกัลป์ล่วงกาล .......... กี่ร้อย
เพาะรักจากดวงมาน ....... จรดจ่อ พี่เอย
จะกี่วันผ่านคล้อย ............ เคลื่อนได้เพียงวัน

.
.
ฉันมีเธอคนเดียวที่เหลียวหา
ในทุกความปรารถนาจึงกล้าเอ่ย
แม้ในฝันโหยหาอุราเอ๋ย
มันชิดเชยแนบสนิทในจิตใจ

จึงปวดร้าวข้างในดวงใจนัก
ยากหยุดยั้งห้ามหักในรักได้
ปล่อยน้ำตาท่วมท้นล้นอาลัย
แม้รักมากเพียงใดไม่อาจรั้ง
.
.
ฉันขอโทษ 

ฉันขอโทษ 

.

รักเธอคนเดียว

.

3116

love

comment

1 กุมภาพันธ์ 2554 13:00 น.