22 กันยายน 2553 13:22 น.
ก้าวที่...กล้า
ทีละเล็ก ทีละน้อย
ทบทยอยรอยซึ่งคะนึงหา
ทวนทวีลึกซึ้งติดตรึงตรา
อยู่ในกาลเวลาด้วยความรัก
ทีละเล็ก ทีละน้อย
อย่างค่อยค่อยจารคำลงจำหลัก
อยู่บ่อยบ่อยงดงามการถามทัก
ในนามความแน่นหนักนัยเนิ่นนาน
ทีละเล็ก ทีละน้อย
จากฝนปรอยโปรยปลายแล้วย้ายผ่าน
ให้ลมหนาวก้าวล่วงถึงดวงมาน
และร้อนปานปนอยู่กับเยื่อใย
ทีละเล็ก ทีละน้อย
ทบทยอยรอยซึ่งคำนึงไหว
ทวนทวีร้อยคำอย่างร่ำไร
ฝากฉันฝากรักไว้ในใจเธอ
20 กันยายน 2553 17:47 น.
ก้าวที่...กล้า
ในวันที่รักหลงทาง
เธอยังคงอ้างว้างในทางเก่า
ฉันซึ่งมีภาพเธอเสมอเงา
คอยติดตามทุกเช้า-สาย-บ่าย-เย็น-ค่ำคืน
ทรมาน
อยู่กับวันเมื่อวานจนสุดฝืน
เมื่อดอกไม้ดอกงามต้องกล้ำกลืน
ไปกับแรงรื้อฟื้นของเรื่องราว
ซานซม
อยู่กับความขื่นขมในคืนหนาว
ในท่ามกลางคำรักกับคำร้าว
ที่หยาดน้ำพรายพราวจากดาวน้อย
ในวันที่รักหลงทาง
เธอยังคงอ้างว้างอยู่ทุกบ่อย
ฉันซึ่งใจทดท้อเฝ้ารอคอย
ไปกับรอยทุกรอยในรักเธอ
13 กันยายน 2553 10:40 น.
ก้าวที่...กล้า
รักเขามากกระนั้นหรือ
ถึงสิบนิ้วสองมือช่วยยื้อให้
เอาเท็จจริงผูกมัดเพื่อวัดใจ
มาตอกย้ำร่ำไรอยู่นั่นแล้ว (รำนาน)
รักเขามากก็ไปอยู่ใฝ่เฝ้า
มารุมเร้าเร่งร้อนสะท้อนแว่ว
ใช้สำนึกดีเลิศอันเพริศแพร้ว
คอยเป็นแนวร่วมไขร่วมไขว่คว้า (อยู่ทำไม)
รักเขามากหลงใหลอยู่ในฝัน
ผลักคืนวันผันหนีสิ่งมีค่า
หวังรอคอยคนไกลที่นัยน์ตา
ย้อนคืนมาปลอบขวัญเหมือนวันวาน (หรือยังไง)
รักเขามากเอาใจยกให้หมด
จึงคำพจน์หนุนนำทุกคำหวาน
เอาเท็จจริงจองจำผูกประจาน
มาเผาผลาญผู้ใดก็ไม่รู้ (เฮ้อ)
6 กันยายน 2553 13:00 น.
ก้าวที่...กล้า
ความทรงจำ
จากเช้าถึงค่ำฉันทำหาย
เมื่อวาน-เมื่อวานซืนกับเดียวดาย
ภาพทุกภาพคล้ายดับไปกับกาล
ฉันหวนทบทวนคิด
ทั้งที่ค่อนชีวิตล่วงเลยผ่าน
แต่ละก้าวแต่ละเท้าอันยาวนาน
อันตรธานด้วยผลของมนต์ใด
ฉันหวนทบทวนซ้ำ
มืดดำคำน้อยจะคอยไข
ก่อนนั้นช่วงโน้นเป็นเช่นไร
มีไหมรอยของใครในสายตา
ความทรงจำ
จากเช้าถึงค่ำฉันร่ำหา
เมื่อวาน-เมื่อวานซืนย้อนคืนมา
ภาพทุกภาพยังเลือนลาไร้ร่องรอย