27 มกราคม 2553 08:54 น.
ก้าวที่...กล้า
ในวันที่ร้างไร้เรื่องราวรัก
ไห้จมปลักจนลิขิตชีวิตฝัน
มืดมนหมองมัวซัวเกลือกชั่วกัลป์
เศร้าโศกศัลย์หม่นพรรณราย
ในวันที่จันทร์หลบครรลอง
ไห้เฝ้าครองทวีคูณอาดูรพ่าย
มิดหวังรั้งโศกมิโยกย้าย
จับยึดตอกตายในตัวตน
ในวันที่ดวงใจคลาดแคล้ว
ใดเพริศแพร้วลอออยู่ก็ดูหม่น
เงียบงำลำนำเคล้าร่ายระคน
ระงมจนเจ็บเจียนจะขาดใจ
ในวันที่ร้างไร้เธอที่รัก
ยิ่งยวดปวดร้าวหนักกว่าคราวไหน
ทรมานทบทวีวิถีใน
ช้ำผลึกล้ำลึกให้หัวใจจอง
18 มกราคม 2553 15:22 น.
ก้าวที่...กล้า
มันไม่มีอะไรตั้งแต่แรก
เพียงมายาก่อละแวกระวางหวัง
กาลเวลามาพรากกระชากพัง
ใจจ่อใจให้ประดังไปทั้งใจ
.
.
มันไม่มีอะไรที่ไหนหรอก
แค่เข้าออกเยือนผ่านเพื่อขานไข
ว่าที่แน่หลอกเย้าก็เจ้าไง
ที่สร้างเงื่อนกลไกหวั่นไหวเอง
มันไม่มีอะไรที่แน่แท้
ทุกผันแปรรอย่ำอย่างคร่ำเคร่ง
ให้วกวนว่ายหวังให้วังเวง
ได้บรรเลงมายาวิถีเยือน
มันไม่มีอะไรตั้งแต่แรก
ผัสสะแจกจ่ายจับสลับเหมือน-
สำแดงเดชเหตุผลเล่ห์กลเตือน
อย่าได้เคลื่อนไหวรับไว้กับใจ
8 มกราคม 2553 15:28 น.
ก้าวที่...กล้า
เกลียด-เกลียดจักรวาลที่กว้างใหญ่
เกลียดทุกช่วงกลไกในโลกหล้า
เกลียดตะวันที่ผันมา
เกลียดจันทราดาราราย
.
.
เกลียดมนุษย์สุดประเสริฐ
เกลียดความเลอเลิศเฉิดฉันฉาย
เกลียดความทระนงน่าละอาย
เกลียดความเป็น-จะตายขายชีวี
กับความหลงใหล
เลื่อนลอยล่องไกลในวิถี
หลงรักปักใจใต้ปฐพี
ดื่มด่ำรสกลีรัตติกาล
ด้วยหัวใจ
สร้างสมมืดมิดให้แผ่ไพศาล
ทั้งสิ้นเจตจินต์จิตวิญญาณ
บรรณาการแด่ซาตาน-ที่รัก