24 กุมภาพันธ์ 2552 11:46 น.
ก้าวที่...กล้า
หากว่าฉันบินเคลื่อนได้เหมือนนก
ก็จะหกเหินฝันท่ามวันผ่าน-
สายลมล้อเกรียวกรูมิรู้ลาญ
อยู่กับกาลเวลาอันท้าทาย
หากว่าฉันผกผินทั่วถิ่นฟ้า
จะเสาะหาดัชนีเป็นที่หมาย
จะเกาะเกี่ยวเรียวนั้นจนวันตาย
มิให้สายสัมพันธ์ได้ผันแปร
เพราะว่าฉันบินไม่ได้ดั่งใจคิด
จึงเพียงจึงใกล้ชิดสนิทแค่-
ฝันในฝันร้อยสรวงกับดวงแด
เป็นหนึ่งเดียวหนึ่งแท้อยู่แค่นั้น
เพราะว่าฉันยังเดินล้มท่ามกงล้อ
ที่หมุนต่อเวลากาลแล้วผ่านผัน
ฟ้าท้องฟ้าจึงเลือนรางเหมือนทางตัน
เพียงเพราะเพียงใจฉันไหวหวั่น-ร้าว
13 กุมภาพันธ์ 2552 08:40 น.
ก้าวที่...กล้า
อยากจะเขียนกลอนรักส่งทักถาม
ไปในนามความคิดถึงคำนึงหา
อยากจะฝากคำอ้อนเหมือนก่อนมา
ก็จนใจในชะตาเวลานี้
จึงไม่อาจเขียนได้ดั่งใจคิด
เพราะเกินจะปกปิดลิขิตที่
คอยซอกซอนรอนรวงดวงฤดี
ให้ริบหรี่จำนนในหนทาง
จึงไม่อาจร้อยเรียงสำเนียงหวาน
ให้แผ่วผ่านห้วงใจเพราะไกลห่าง
จากรู้สึกลึกล้ำเกินอำพราง
เมื่อเลือนรางในวิถีอย่างที่เป็น
จึงได้แต่ขีดเขียนวกเวียนอยู่
เพื่อให้รู้ว่ารักเกินจักเห็น
เพื่อให้รู้แม้นใจมิใสเย็น
แต่ชัดเจนในถ้อยคำที่รำพัน
4 กุมภาพันธ์ 2552 16:10 น.
ก้าวที่...กล้า
วันนี้ฉันสับสน
เธออย่าเพิ่งหมองหม่นจะได้ไหม
มันอาจเป็นเวลาเหนื่อยล้าใจ
ของความเคลื่อนไหวอยู่ไปมา
วันนี้ใจฉันไม่นิ่ง
มันคอยจะวิ่งและวิ่ง-ไม่รู้ว่า
ฉันควรจะดึงดันหรือด้านชา
หรือปล่อยให้เวลารักษาดี
วันนี้ฉันจึงสับสน
แต่เธออย่ากังวลกับคนที่-
กำลังวุ่นว้าเวลานี้
เพราะทุกทุกนาทียังมีเธอ
ถึงวันนี้จะสับสน
ก็ยังมีคนหนึ่งคนอยู่เสมอ
ตรงนี้ที่กลางใจได้เจอะเจอ
จึงไม่เผลอสักหน-สับสนใด
2 กุมภาพันธ์ 2552 11:58 น.
ก้าวที่...กล้า
ความรักกับน้ำตา
เปราะบางราวกับว่าแทบอาสัญ
สิ้นหวังสิ้นใจใกล้เคียงกัน
ของสายสัมพันธ์ลมหายใจ
ความรักกับน้ำตา
บอบบางอ่อนล้าพรายพร่าไหล
กลางห้วงโหยหาล้นอาลัย
เนิ่นนานหวั่นไหวอยู่ในทรวง
ความรักกับน้ำตา
ปรารถนาของใจแสนใหญ่หลวง
ลึกซึ้งลึกกว่าใดทั้งปวง
เพาะบ่มเลยล่วงกว่าหน่วงไว้
ความรักกับน้ำตา
เปราะบางราวกับว่าชีวาได้-
เคียงชิดมืดดับพร้อมกับใจ
สิ้นแสงโลมไล้ต่อไปแล้ว