26 สิงหาคม 2551 12:27 น.
ก้าวที่...กล้า
อุ่นอุ่น
เคยคุ้นอุ่นรอยในถ้อยสรรพ
เคยตู่แวดล้อมให้ยอมรับ
เคยสดับรับรู้ว่าอยู่ไกล
อุ่นอุ่น
ละมุนดวงจิตแอบชิดใกล้
แอบอุ่นแอบถนอมแอบกล่อมใจ
แอบเธอเอาไว้กับใจรัก
อุ่นอุ่น
เคยคุ้นยามทุกข์คืบรุกหนัก
มีเธอให้อิงให้พิงพัก
มีเธอเป็นหลักให้พักฟื้น
อุ่นอุ่น
ละไมละมุนในอุ่นชื่น
เป็นเงาเป็นฝันให้ฉันยืน
ขอบคุณค่ำคืนเมื่อคืนนี้
19 สิงหาคม 2551 13:15 น.
ก้าวที่...กล้า
ฉันมองเห็นดาราบนฟ้ากว้าง
กะพริบพร่างทักทายคล้ายคล้ายว่า
มีคำหวานพราวแพรวจากแววตา
สื่อสารมาในนามของความรัก
แม้เลือนรางห่างกายดูคล้ายว่า
มิอาจคว้ามาอุ้มมากุมกัก
แต่หัวใจเบ่งบานนับนานนัก
ปรารถนาฟูมฟักในรักนั้น
ฉันมองเห็นชีวิตลิขิตแล้ว
นัยน์ตาแวววาววามแห่งความฝัน
เป็นเรือนร่างรูปเห็นมิเว้นวัน
และนิรันดร์อยู่ในหัวใจนี้
จึงมองเห็นโลกงามในความคิด
ซึ่งสถิตด้วยรักด้วยศักดิ์ศรี
ด้วยพลังติดตามทุกความมี
ตราบชีวีล่วงลับไปกับกาล
15 สิงหาคม 2551 15:07 น.
ก้าวที่...กล้า
ต้นไม้ฤๅจะสะบัดฤปัดภวะทวี
ลมอึงจะพึงมี
ประมาณ
ต้นไม้ฤๅจะตระหนกและตกภวะพิการ
ใบปลิดฤคิดพาล
รำพาย
ต้นไม้ฤๅจะสะทกสะท้านภวะสลาย
ยังคุณประโยชน์ปลาย
มิปาน
ต้นไม้นั้นจะสำแดงและแปลงภวะตระการ
ร่มรื่นและชื่นบาน
ผลิใบ
ต้นไม้แม้จะกระทบกระทั่งภวะไสว
ลมกล้าจะพาไกว
ปะกัน
แลต้นไม้ก็อะคร้าวมิก้าวปะทะประจัน
ด้วยคงดำรงมั่น
มิคลาย
แลต้นไม้บริสุทธิ์และจุดนยะประกาย
ฝันใฝ่ฤทัยหมาย
ละมุน
8 สิงหาคม 2551 11:45 น.
ก้าวที่...กล้า
ฉันรักเธอ..ได้ไหมหรือไม่ได้
คือสิ่งท้ายคำถามในความฝัน
ด้วยรู้สึกขมขื่นและตื้นตัน
จนสุดกั้นเก็บไว้ข้างในแล้ว
จึงขอถามในนามของความรัก
เพราะสุดหักห้ามจิตใกล้ชิดแก้ว
เมื่อใจรักก่อเกิดจนเพริศแพร้ว
ในดวงตาวาวแวววับแวววาว
ท่ามดาวตื่นเต็มฟ้าเวลานี้
ในฤดียิ่งเจ็บยิ่งเหน็บหนาว
และสับสนโรมรุกอยู่ทุกคราว
จึงรวดร้าวหนักหน่วงติดบ่วงนั้น
ฉันรักเธอ..ได้ไหมหรือไม่ได้
คือสิ่งท้ายคำถามที่ตามฝัน
แม้นรู้สึกขมขื่นและตื้นตัน
แต่ใจฉันจมปลักในรักแล้ว
ฉันรักเธอ..ได้ไหมหรือไม่ได้