29 กรกฎาคม 2551 16:42 น.
ก้าวที่...กล้า
หยาดฝนจากฟ้า
ล่วงลับจับตาทุกคราหวั่น
กระทบห้วงดวงใจของใครนั้น
ไยฉันเจ็บร้าวเหน็บหนาวนัก
ในความอ่อนล้า
ห่วงหาลุกลามเกินห้ามหัก
เหมือนฉันหลงคว้างบนทางรัก
จมปลักน้ำตาความอาวรณ์
จึงอยากกลับมา
เก็บซับหยดน้ำตาในคราก่อน
ห่วงใยหนักหนาล้นอาทร
หัวใจไหวคลอนจนรอนร้าว
ในปรารถนา
ลับลาเถอะนะความเหน็บหนาว
ขอแสงเจิดจ้านัยน์ตาดาว
สุกสกาววาววับชั่วกัปกัลป์
24 กรกฎาคม 2551 16:14 น.
ก้าวที่...กล้า
เพราะสดใสซาบซ่านัยน์ตาสวย
เสริมส่งด้วยวัยหวานพร้อมสานฝัน
แต่หัวใจไม่คิดปลูกความผูกพัน
ไม่ว่าใครทั้งนั้นมาดมั่นนัก
เพราะว่าสวยรวยเสน่ห์กิ๊บเก๋-ภาพ
โปรดรับทราบหากใกล้ชิดต้องคิดหนัก
ด้วยสวยเลิศเชิดหยิ่งทอดทิ้งรัก
ไม่รู้จักไม่รู้ใจไม่ใฝ่ครอง
มากมายชายคลาดแคล้วมาแล้วเก้อ
จะกี่เธอที่เสนอฤๅสนอง
อย่าได้คิดขับเคี่ยวมาเกี่ยวดอง
ไม่ขอปองฟืนไฟมาใกล้คาน
เพราะสดใสซาบซ่านัยน์ตาสวย
เสริมส่งด้วยรอยยิ้มที่อิ่มหวาน
แต่หัวใจไม่คิดยื่นความชื่นบาน
จะขอลอยอังคารลานดอกไม้
22 กรกฎาคม 2551 16:33 น.
ก้าวที่...กล้า
ก่อนนั้น
ที่ฝันรางเลือนเสมือนว่า
มีเงาวูบไหวอยู่ในตา
อ่อนแออ่อนล้านัยน์ตานัก
ก่อนที่
หัวใจดวงนี้จะแน่นหนัก
ก่อนที่ฝ่าข้ามนิยามรัก
เพื่อได้รู้จักและรักเธอ
ก่อนนั้น
ที่ฉันหน่วงจิตกลัวคิดเก้อ
ก่อนนั้นถ้อยคำที่พร่ำเพ้อ
มีหยาดน้ำตาเอ่อเสมอมา
วันนี้
ในดวงฤดีฉันรู้ว่า
ทุกหยาดหยดพราวบนราวตา
จะถูกซับด้วยห่วงหานัยน์ตาเธอ
14 กรกฎาคม 2551 15:10 น.
ก้าวที่...กล้า
ย่องย่องย่องและย่องในยามปลอด
ค่อยค่อยสอดตาส่ายทั้งซ้าย-ขวา
ค่อยค่อยคืบกายเคลื่อนท่ามเดือนลา
ดาวเมินหน้าหันหนีเหมือนหน่ายนัก
สบโอกาสโจรร้ายเข้ากรายใกล้
เจาะระบบความปลอดภัย-ไขสลัก
ด้วยกุญแจดอกไม้ลายลงลัก
แล้วค่อยผลักประตูเลื่อนให้เคลื่อนคลาย
เห็นแสงสีสดใสของสายรุ้ง
ที่พวยพุ่งจากหัวใจนั่นจุดหมาย
ตั้งนาฬิกาติ๊กต่อกอยู่เดียวดาย
ปล่อยเวลาทำร้ายทำลายล้าง
.. .. .. .. ..
รอรอรอและรอใจรุ่มร้อน
จะนั่งนอนยืนเดินก็เกินห่าง
คิดคำนึงถึงดอกรักบนรอยทาง
ฉันได้วางระเบิดร้ายทำลายเรา
10 กรกฎาคม 2551 13:02 น.
ก้าวที่...กล้า
เห็นเธอปลูกดอกไม้ ...... หมายประดับ
บนโลกอันโจมจับ ......... จิตข้อง
จึงสรรค์งดงามรับ- ........ รองสู่ ใจเนอ
หวังเบ่งบานร่วมพ้อง ..... ร่วมพื้นหทัยสยาม