21 พฤศจิกายน 2551 14:17 น.
ก้าวที่...กล้า
ท่ามกลางทะเลทราย
เดินย่ำเดียวดายดูพรายพร่า
รอนแรมหลงทางสิ่งพรางตา
เรี่ยวแรงอ่อนล้าทุกนาที
ยิ่งเดินยิ่งไกล
หัวใจเหนื่อยอ่อนสะท้อนถี่
เงาร่างทาบมาเวลานี้
ทายท้าแสงฤดีของชีวิต
ไปไหนนะสายฝน
ช่วยดลบันดาลผันผ่านจิต
ปรายปนห่วงหาลงมานิด
หยาดย้ำอมฤตพิชิตแล้ง
ท่ามกลางทะเลทราย
เพื่อหมายดายเดียวของเสี้ยวแห่ง-
วิถีเวิ้งว้าง สรรค์สร้างแรง
ขันแข่งลมหายใจอยู่ในทาง
18 พฤศจิกายน 2551 13:41 น.
ก้าวที่...กล้า
จะหลับตาลงได้อย่างไรกัน
ในความฝันมีเธอที่เพ้อหา
คอยตามติดใกล้ชิดชีวิตชีวา
มันหนักหนาหนักหน่วงกว่าล่วงเลย
จึงข่มตาไม่หลับกระสับกระส่าย
จนวุ่นวายดวงจิตคิดเฉลย
จะอย่างไรใจปิดไม่ชิดเชย
หวังคุ้นเคยคุ้นกันผ่านผันไป
มาบอกกล่าวเล่าสิบเพียงจิบหน่อย
แล้วค่อยค่อยเพิ่มดีกรีให้รี่ไหล
จะลืมทุกข์ลืมโศกทิ้งโลกไว้
และห่างไกลห่างกลัวห่างตัวตน
จะนอนนิ่งนอนกรนไม่สนใคร
จึงหลับได้เป็นสุขในทุกหน
ไม่ฝันเพ้อฝันรักใครสักคน
ยามคิดค้นดื่มด่ำในน้ำจัณฑ์
14 พฤศจิกายน 2551 15:49 น.
ก้าวที่...กล้า
จะตามหาสิ่งใด
เมื่อตะวันเปื้อนไล้ทั่วใบหน้า
สลับช่วงกล่อมเห่เป็นเวลา
ด้วยจันทราฉายแสงสำแดงตน
ณ สัมผัสกาล
ให้ดวงมานเชยชิดสัมฤทธิ์ผล
เชยช่วงบ่วงบาศประหลาดค้น
ปรายปนปะแปลกในแรกช้อน
กล่อมเกลี้ยงประเดียงเฝ้า
เป็นสำเนาแทรกสุ่มของกลุ่มก้อน
เกาะกอดปล่อยปักประจักษ์ย้อน
เว้าวอนหนักหน่วงก่อนล่วงเลย
จะถามหาสิ่งใด
ตะวันไกลคล้อยเคลื่อนหรือเอื้อนเอ่ย??
จันทราคงบอบบางอยู่อย่างเคย
แล้วใจเอยคิดตามหาไม่ล้าฤๅ??