31 สิงหาคม 2550 16:09 น.
ก้าวที่...กล้า
ฤๅ...รักคือความโศก
ปกคลุมโลกทั้งใบอย่างไร้เสียง
แตกกิ่งก้านเดียวดายอยู่รายเรียง
และมีเพียงรูปเงาความเปล่าดาย
โหยหา
เรี่ยวแรงปรารถนาอ่อนล้า-หน่าย
จมจ่อมจินตนาการบนลานทราย
ซึมทราบระเหิดหายในสายกาล
บ่มร่ำ
เจ็บจองจำย้ำจด-ยิ่งรสหวาน
ยิ่งกลับย้อนขมปร่าเพลาจาร
นานนับนานซอนทรวงเป็นบ่วงร้อย
ฤๅ...รักคือความเศร้า
ครอบงำเจ้าแล้วอย่างแผ่วค่อย
ทุกขณะใจเต้นใครเร้นรอย
ใครรอคอยใครอยู่ไม่รู้แล้ว
17 สิงหาคม 2550 16:18 น.
ก้าวที่...กล้า
รอคอย
ฉันค่อยค่อยนับวันที่ผันผ่าน
จะชั่วโมงจะนาทีจะกี่นาน
จะร้อยกาลไว้ฝากอย่างพากเพียร
เคว้งคว้างในอ้อมกอด
มันมืดบอดเกินคิดลิขิตเขียน
เหมือนอ้างว้างโอบอยู่ให้รู้เรียน
ให้แปรเปลี่ยนสอนเล่นเย็นเย็นนัย
เย็นเฉียบ
ยามนิ่งเงียบยิ่งหนาวยิ่งร้าวไหว
หรือสิ้นแล้วไม่เหลือแม้เยื่อใย
ละอองใจโปรยช้ำซ้ำซ้ำรอย
ห่างไกล
เหมือนบอดใบ้เรียบเรียงได้เพียงสร้อย
เมื่อเปล่าดายจรดจ่อไว้รอคอย
ให้ใครน้อยใจอยู่ไม่รู้แล้ว
7 สิงหาคม 2550 16:32 น.
ก้าวที่...กล้า
ให้หัวใจกรองร้อยแทนสร้อยสรวง
หมายคล้องทรวงใครนั้นถึงหวั่นไหว
หวังกลับย้อนโอบเอื้อด้วยเยื่อใย
ด้วยอุ่นไอซาบซึ้งคนหนึ่งภักดิ์
อาวรณ์สั่นหัวใจคนใฝ่หา
สะท้อนว้าวุ่นทรวงถึงหน่วงหนัก
เมื่อท่วมท้นล้นหลากคนฝากรัก
ได้ประจักษ์โอบอุ้มใจรุมร้อน
จึงบรรจงฝากความในยามที่
ห้วงฤดีหวั่นวิตกยากยกถอน
เมื่อใครหนึ่งใฝ่เฝ้าคอยเว้าวอน
คอยเอื้อนอ้อนกล่อมขวัญให้บรรเทา
ให้หัวใจดวงน้อยค่อยค่อยเติม
ค่อยค่อยเพิ่มความรักสลัก-เสลา
ค่อยค่อยบ่มแวดล้อมค่อยกล่อมเกลา
ค่อยค่อยเนาความหมาย..แห่งสายรัก
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟก้าวที่...กล้า
หน้าส่วนตัว
1150
