26 มิถุนายน 2549 16:49 น.
ก้าวที่...กล้า
อยากปลอบเธอด้วยใจแต่ไร้ศักดิ์
ที่แปรภักดิ์รักมั่นนิรันดร์สูญ
ละเลยสิ่งล้ำค่าเคยอาดูร
มอบเกื้อกูลต่อกันฉันทำลาย
อคติต่อเธอจนเผลอลืม
ใจเคยปลื้มถ้อยคำนำความหมาย
เพียรปลอบโยนเรียงร้อยปล่อยเดียวดาย
ลอยตามสายน้ำไหลมิใยดี
เมื่อทุกสิ่งหมุนผ่านนั้นรานร้าว
ด้วยเรื่องราววกวนปนศักดิ์ศรี
เมื่อเกียรติเธอเกียรติเขาเกียรติเรามี
ยื้อย่ำยีก็เสมือนตัดเพื่อนกัน
ยังอาทรห่วงใยเฉกใฝ่เฝ้า
คงหยอกเย้าทักถามยามไหวหวั่น
แม้นเส้นทางไม่บรรจบให้พบปัน
แต่ทุกวันความหวังดีมีให้เธอ
ฉันวันนี้เข้าใจแต่ไร้สิทธิ์
ไม่อาจคิดหวนคืนยืนเสมอ
ดุจสายธารกาลก่อนมิย้อนเจอ
กลับล้นเอ่อท่วมใจอาลัยลาญ