13 มกราคม 2554 13:46 น.
ก้าวที่...กล้า
เขียนถึงเธอที่รัก
บนจักรวาลอันไกลโพ้น
ฉันเห็นเธออ่อนโยน
แม้นลุกโชนด้วยดวงไฟ
เขียนถึงเธอวันนี้
กลางฤดีกำลังไหม้
ลุกโลมโหมภายใน
ลมหายใจเริ่มสำลัก
คิดถึงเธอพูนทวี
ดวงฤดีสุดห้ามหัก
เร้ารุมห้วงใจนัก
มิรู้พักจักห้ามไหว
คิดถึงเธอที่รัก
แม้ประจักษ์ไกลแสนไกล
วันนี้หรือวันไหน
ฉันคงไปไม่ถึงเธอ
20 ธันวาคม 2553 15:50 น.
ก้าวที่...กล้า
สวัสดีลมหนาว
ที่พรายพราวพรูพร่างมิห่างเหิน
จุมพิตอยู่บางบางบนทางเดิน
ให้รู้สึกเคอะเขินบังเอิญพบ
ใจคิดถึง
เฝ้าคำนึงถึงอยู่ไม่รู้จบ
เกินเก็บกั้นเอ่อล้นท้นทำนบ
ให้อวลอบอุ่นอยู่มิรู้จาง
ความรัก
ผูกสมัครรักให้ไสวสว่าง
เป็นดวงตาดวงกมลเป็นหนทาง
ใสกระจ่างกลางทรวงทุกช่วงวัน
สวัสดีลมหนาว
ที่พรายพราวพรูพร่างช่วยสร้างสรรค์
ให้คุณค่าลมหนาวในคราวนั้น
ประทับขวัญตรึงตราเวลานี้
9 ธันวาคม 2553 12:29 น.
ก้าวที่...กล้า
เธอเหมือนบทกวี
ร้อยรวมฤดีให้มีฝัน
ดุจดาวพราวดวงบนสรวงอัน-
ตระการพรรณรายผ่องเป็นยองใย
ฉันอ่านเธอจากตรงนี้
ทุกเวลานาทีทวีให้
หลอมรวมคืนวันอันวิไล
อบอุ่นอยู่ในความใกล้ชิด
เธอเหมือนบทกวี
ทุกเวลานาทีฉันมีสิทธิ์
สัมผัสผ่านอักษราประภาพิศ
จินตนาการลิขิตขีดภวังค์
ฉันอ่านเธอจากตรงนี้
เวลาทุกนาทีทวีดั่ง
สายใยรักถักร้อยเป็นรวงรัง
ของบทกวีความหวังและชีวิต
24 พฤศจิกายน 2553 15:07 น.
ก้าวที่...กล้า
เปิดประตูบานเก่าม่านเงาส่อง
เห็นละอองแสงพร่างเลือนรางผ่าน
ภาพความเหงาลามล่วงสู่ดวงมาน
ร่องรอยกาลย้อนมาให้อาลัย
รอยรักร้างกลางห้องยามต้องแสง
พร่าพรายแห่งอารมณ์ระทมไหม้
กลับมาเยือนยอกย้อนสะท้อนใจ
ที่อยู่ลึกภายในออกไหววน
17 พฤศจิกายน 2553 14:43 น.
ก้าวที่...กล้า
หากดวงตาคือหน้าต่าง
จะขอลืมตาค้างอยู่อย่างนั้น
เพื่อได้มองได้เห็นไม่เว้นวัน
ปิดหนทางกางกั้นฉันและเธอ
หากหน้าต่างคือหัวใจ
คงเป็นไข้อยู่ประจำด้วยพร่ำเพ้อ
หลงในห้วงมนตราต่อหน้าเธอ
ฉันอาจเผลอฝากคำรักไว้เป็นร้อย
หากหัวใจคือดวงตา
ความห่วงหาคงวิ่งเล่นให้เห็นบ่อย
ปรารถนาในคำนึงเพียงหนึ่งน้อย
กับรอคอยถ้อยคำยามรำพัน
หากดวงตาคือหน้าต่าง
จะเอาใจออกวางไว้อย่างนั้น
ให้สายฝนลมหนาวร้อนตะวัน
ได้ผ่านผันสัมผัสอย่างชัดเจน