17 มีนาคม 2554 16:02 น.

เสน่หา

ก้าวที่...กล้า

ในหัวใจปรารถนา
แทนที่วันเวลาอันว่างเปล่า
เพื่อซึมซาบภาพฝันกล่อมบรรเทา
คอยเยือนเย้าเนาสนิทจิตวิญญาณ

ให้เรื่องราวเฟื่องฟุ้งแห่งพรุ่งนี้
ได้วาดหวังดวงฤดีไว้ขับขาน
อาทิตย์ผันเดือนคล้อยในรอยกาล
จักไหว้วานนำรักไปทักทาย

แม้ห่างกันห่างไกลจะใฝ่หา
ให้คำรักตรึงตราในคราหมาย
เสน่หาพานพบบรรจบปลาย
ตราบสุดท้ายผืนดินร่วมยินดี

ให้หัวใจปรารถนา
บรรจงมอบเสน่หาอุราที่
เปี่ยมด้วยรักเต็มทรวงใจดวงนี้
ได้ไหวหวานผ่านฤดีถึงที่รัก

2506

love

comment

15 กุมภาพันธ์ 2554 14:52 น.

ไม่มีความหมาย

ก้าวที่...กล้า

ฉันก็แค่คนที่ไม่มีความหมาย
อยู่กับความเดียวดายเช้ายันค่ำ
ดึกดื่นค่อนคืนไม่จดจำ
ถึงความเจ็บความช้ำระกำใจ

ฉันก็แค่หนึ่งคนบนโลกหล้า
จมอยู่กับน้ำตาร้องร่ำไห้
อยู่กับความช้ำชอกเหมือนดอกไม้
ที่ปลิดกลีบร่วงใบอย่างช้าช้า

ฉันจึงเปื้อนปนระคนเศร้า
อยู่กับความว่างเปล่าอันปวดปร่า
อยู่กับความเงียบเชียบของชีวา
จมในห้วงปรารถนารัตติกาล

ฉันจึงคงเดียวดายทางสายเก่า
ที่มีเพียงรูปเงารุมเร้าผ่าน
อยู่ในช่วงความแปรผันของวันวาน
ที่เจ็บปวดทรมานเนิ่นนานนัก

2257

love

comment

4 กุมภาพันธ์ 2554 16:03 น.

ไม่อาจรั้งเธอให้กลับมา

ก้าวที่...กล้า


ยามหัวใจร่ำไห้ .............. ครวญหา
มีแต่ความปรารถนา ....... แนบน้อม
ด้วยรักมั่นตรึงตา ........... ต่อพี่ เอยพี่
มันเจ็บปวดรุมล้อม ......... รัดให้ใจสลาย

เพราะนัยน์ตาคู่นี้ ............ เนิ่นนาน
จะกัปกัลป์ล่วงกาล .......... กี่ร้อย
เพาะรักจากดวงมาน ....... จรดจ่อ พี่เอย
จะกี่วันผ่านคล้อย ............ เคลื่อนได้เพียงวัน

.
.
ฉันมีเธอคนเดียวที่เหลียวหา
ในทุกความปรารถนาจึงกล้าเอ่ย
แม้ในฝันโหยหาอุราเอ๋ย
มันชิดเชยแนบสนิทในจิตใจ

จึงปวดร้าวข้างในดวงใจนัก
ยากหยุดยั้งห้ามหักในรักได้
ปล่อยน้ำตาท่วมท้นล้นอาลัย
แม้รักมากเพียงใดไม่อาจรั้ง
.
.
ฉันขอโทษ 

ฉันขอโทษ 

.

รักเธอคนเดียว

.

3121

love

comment

1 กุมภาพันธ์ 2554 13:00 น.