17 มิถุนายน 2554 15:34 น.

บทเพลงเดียวดาย

ก้าวที่...กล้า

ขณะที่ดำเนิน
แต่ละก้าวเพลิดเพลินก็หาไม่
เมื่อสองเท้าเหยียบย่ำกระหน่ำไป
มีจิตใจตนเองบรรเลงรบ

ผู้อาสา
คงเดินหน้าเรียงรายมิหมายจบ
แต่ละคราบน้ำตาที่มาพบ
ต้องประสบภาระค่าระวาง

เป็นบทเพลงเดียวดาย
ที่สุดท้ายต้องเผชิญคือเหินห่าง
ยามทอดทิ้งรักแท้ให้อับปาง
เพื่อเปิดทางอำนาจปรารถนาใจ

1514

love

comment

2 มิถุนายน 2554 13:50 น.

เป็นห่วง

ก้าวที่...กล้า

อย่าเป็นเลยนายก
วันวันงันงกในงานงอก
กำหนดการนี่นั่นวันวันออก
ทำให้พอกพูนล้าชีวาเอย

อย่าเป็นเลยนายก
ต้องตระหนกเสียขวัญวันวันเอ๋ย
เดี๋ยวก็ม๊อบเดี๋ยวก่อม๊อบมามอบเชย
ให้แก้ไขก่ายเกยอยู่ก่ายกอง

อย่าเป็นเลยนายก
ต้องวิตกอกใจพานไหม้หมอง
ปัญหาคนพลพรรคปักหลักปอง
ปัญหาราษฎร์ป่าวร้องปากท้องรัว

อย่าเป็นเลยนายก
วันวันพกปัญหาให้ปวดหัว
กี่นายกแล้วนั่นที่พันพัว
แก่ก่อนวัยกันทั่วไม่กลัวหรือ?

1717

love

comment

26 พฤษภาคม 2554 12:36 น.

ทาสรัก

ก้าวที่...กล้า


รักเอย
เจ้าเคยละวางใครบ้างไหม
ศักดินาฤๅฟากผู้ยากไร้
จึงใฝ่ถึงเจ้าอยู่เนานาน

รักเอย
รำเพยตอบคำลำนำหวาน
ล่องลอยจากไหนในวิมาน
มาสานสถิต ณ จิตใจ

รักเอย
เจ้าเผยอัศจรรย์ให้ฝันใฝ่
ข้าจึงยอมช้ำระกำใน
ยามเจ้าวาดไหวอย่างไยดี

รักเอย
ข้าเลยจมปลักเกินจักหนี
เป็นทาสรักเจ้าเท่าชีวี
จึงพร้อมยอมพลี-ที่มีรัก

2184

love

comment

24 พฤษภาคม 2554 13:58 น.

ฤๅ..เพราะฉัน

ก้าวที่...กล้า


ฤๅ..เพราะฉันมันเพี้ยนจึงเขียนอยู่
โดยไม่รู้อะไรที่ใฝ่หา
เมื่อเห็นเงาภาพฝันของจันทรา
ส่องแสงมาโอบเอื้อหวังเจือจาน

จึงกอบเก็บกอดไว้อยู่ในรัก
คอยฟูมฟักเพาะบ่มพร่างพรมผ่าน
ในส่วนเสี้ยวเสน่หาอุราปาน
ดอกไม้บานงามพิศจากจิตใจ

ฤๅ..เพราะฉันมันเพี้ยนจึงเขียนรัก
ฝากไปทักทายเธอเสมอให้
หวังรับรู้รู้สึกส่วนลึกใน
ที่งอกงามแตกใบอยู่ในวัน

จึงออกดอกออกผลต้องมนต์รัก
ให้กลิ่นหอมชวนภักดิ์จำหลักฝัน
ให้หัวใจมอบใจอุ่นไออัน
อบอวลสรรค์สร้างกานต์ในบ้านกลอน
.
.
ฤๅ..เพราะฉันมันเพี้ยนจึงเขียนอยู่??

1399

love

comment

19 พฤษภาคม 2554 17:40 น.