3 ตุลาคม 2554 03:54 น.
ก้าวที่...กล้า
อยู่ที่ไหนหนอจันทร์เจ้า
นี่จวบเช้าแสงทอลออสาย
ฉันคิดถึงเธอนักรักมิวาย
อย่าลาร้างห่างหาย เถิดเห็นใจ
ฉันเฝ้ารอ
อาทิตย์ทอสีสันของวันใหม่
ค่อยเคลื่อนคล้อยเลยลับกับฟ้าไกล
แล้วขอเธอสดใสขึ้นอีกครา
เพื่อฝัน
เป็นนิรันดร์แห่งรักปรารถนา
ได้บรรจงจุมพิตยามนิทรา
สิเน่หาจากห้วงของดวงใจ
กลับมาเถิดจันทร์เจ้า
มาเยือนเหย้าเนาชิดสนิทให้-
แสงนวลอวลอุ่นละมุนละไม
โลมไล้ปลอบขวัญใจฉันที
โลมไล้ปลอบขวัญให้ฝันดี
.
.
'ฉันกำลังยืนอยู่ต่อหน้าชายคนหนึ่ง และอ้อนวอนให้เขารัก'
29 กันยายน 2554 16:38 น.
ก้าวที่...กล้า
ฉันเกิดมา
ก็เห็นน้ำเห็นฟ้าและป่าไม้
เห็นแผ่นดินเห็นบ้านเหมือนเป็นเรือนใจ
เห็นความรักยิ่งใหญ่ในพรมแดน
ก่อนนั้น-เห็นผู้คน
มีน้ำใจเหลือล้นถึงจนแสน
ยังถ้อยทีถ้อยอาศัยใจตอบแทน
หาเคืองแค้นให้เห็นเช่นเธอทำ
ตอนนี้-เกลียดกันเพราะเหตุใด?
ช่วยใส่ใจกันหน่อยอย่าพลอยขำ
เมื่อต่างคนต่างคิดมีจิตนำ
ใช่ถามย้ำซ้ำซากเรื่องมากมาย
เมื่อใจหนึ่งบวกหนึ่งใจ
รวมมือไว้ด้วยกันเป็นมั่นหมาย
สุจริตตั้งมั่นถึงบั้นปลาย
สิ่งร้ายร้ายคงคลายปมสัมคมไทย
18 สิงหาคม 2554 14:09 น.
ก้าวที่...กล้า
ยี่สิบแปดสิงหาว่าไงเพื่อน
คงไม่เลือนหลบลี้หรือหนีหน้า
ณ อนุสาวรีย์ที่เคยมา
ก้าวที่กล้า..อย่าเบี้ยวเลี้ยวลดไป
หวังซื้อโบว์ดอกไม้ใหญ่กว่าหน้า
เป็นเรยาสักวันคนหมั่นไส้
ไปช้อปปิ้งที่สำเพ็งแก้เซ็งใจ
ว่าอย่างไร..กันแน่แม่งามงอน..(กานต์+เฌอ)
ไปสำเพ็งเต็งหนึ่งสักครึ่งวัน
แล้วพาฉันไปโรงหมอนะรอก่อน
เช็คอาการตอนใจมันสั่นคลอน
ไม่ยอมหลับยอมนอนสะท้อนตา
นั่งวิตกจริตคิดคิดกลัว
มือกุมหัวใจเต้นถี่ดูทีท่า
เป็นจังหวะเร้กเก้มันเฮฮา
ให้หมอเร่งรักษาอย่าช้าเลย
17 สิงหาคม 2554 14:02 น.
ก้าวที่...กล้า
เธอคงไม่อยากรู้
ว่ารักของฉันจะอยู่ที่ตรงไหน
ในจักรวาลไกลกว่าไกล
หรือคอยวนอยู่ใกล้ใกล้หัวใจเธอ
เธอคงไม่อยากรู้
ว่าฉันรอคอยอยู่เสมอเสมอ
คอยรอทุกวันจนฝันเพ้อ
รอแล้วคอยเก้ออย่างเดียวดาย
เธอคงไม่อยากรู้
ถึงชอกช้ำอยู่ยังไม่หน่าย
ยังคงรักเธออย่างมากมาย
แม้นไม่มีความหมายในสายตา
เธอคงไม่อยากรู้
รักนั้นจะอยู่ในปรารถนา
ถึงเจ็บปวดตลอดไป ตลอดมา-
ฉันกอดเก็บคำลาจนลบเลือน
เธอคงไม่อยากรู้
4 สิงหาคม 2554 17:20 น.
ก้าวที่...กล้า
เมื่อท้องฟ้ายังเป็นฟ้า
ยังมีน้ำตาเป็นเรื่องเศร้า
มีเสียงหัวเราะอยู่เบาเบา
แล้วไฉนใจเราจึงเขลาจัง
.
.
.
เป็นอีกวันหนึ่งที่ฉันพบว่าตัวเอง ไม่ต้องการอะไรเลย
มันว่างเปล่า ว่างเปล่าเสียจริงๆ
.
.
ฉันมองใครหลายๆคน
ดูเขากระตือรือร้น
ดูเขาทะเยอทะยาน
ดูเขาสับสนยุ่งเหยิง
ดูเขาเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า
ดูเขาพยายามแล้วพยายามเล่า
.
ก็นี่มันคือชีวิตมิใช่หรือ?
.
.
ดูฉันช่างไม่มีชีวิตชีวาเอาเสียเลย!
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟก้าวที่...กล้า
หน้าส่วนตัว
1260
