เธอคือหนึ่งความรักบริสุทธิ์งดงามดุจพิมานสรวงสวรรค์เธอคือหนึ่งความดีฤดีนั้นผุดผ่องดุจจันทร์กระจ่างฟ้าเธอคือแสงแรกในยามเช้าโลมไล้บางเบาและเจิดจ้าเธอคือดวงใจในดวงตาอบอุ่นปรารถนาปรารมภ์เธอคือหนึ่งคนนี้ที่คิดถึงลึกซึ้งในหัวใจสะสมเธอคือหนึ่งความรักจากพรพรหมลิขิตให้สร้างสมอุดมร้อย
เถิด!ปล่อยฟ้าให้เป็นฟ้าอยู่อย่างนั้นปล่อยน้ำให้หมู่ปลาแหวกว่ายกันปล่อยความจริงความฝันให้เป็นไปปล่อยความรักให้สวยงามอยู่เสมอปล่อยให้ฉันรักเธอทั้งไกล-ใกล้ปล่อยอากาศอุ่นอุ่นโลมหัวใจปล่อยอารมณ์ให้หวามไหวไปแบบนั้นปล่อยคิดถึงลอยไปให้ไพศาลปล่อยให้กาลเวลานั้นผ่านผันปล่อยนกน้อยคล้อยบินตราบสิ้นกันปล่อยเมฆฝนไหวสั่นยามลมพัด...ฉันไหวหวั่นเมื่อเธอนั้นหวั่นไหวจึงทุกข์ใจในโศกโบกสะบัดเถิด!ปล่อยไปร่องรอยที่ร้อยรัดให้ความรักฉายชัดอยู่ในใจ
ฝากถึงเธอคนดีที่ตรงนั้นที่ทำฝันงดงามด้วยความหมายทีละเล็กทีละน้อยค่อยค่อยกลายเป็นความรักมากมายอยู่ตรงนี้ฝากขอบคุณทุกครั้งและทั้งหมดจะจารจดใจจำด้วยศักดิ์ศรีแม้นมิอาจร้อยพจน์เป็นบทกวีแต่ฤดีซื่อตรงและตั้งใจจึงขอบคุณอีกครั้งและอีกครั้งที่เธอยังสรรค์สร้างความสดใสที่เธอยังเรียงร้อยทุกรอยในความลึกซึ้งตรึงให้ได้ใกล้กัน............
หอมใดหอมเท่าเจ้าดอกรักซึ้งประจักษ์ทั้งมวลชวนให้หอมเปรียบผกาพุ่มพวงดวงพะยอมให้ถนอมเฝ้ารักสลักทรวงดอกรักบานทั่วทั้ง. ผืนนภางามดุจจิตอิสรา. สวัสดิ์เอื้อความรักสุดพรรณนา. หรือกล่าว ใดฤๅยามพิศย่อมอะเคื้อ. ส่งให้ถวิลถึง............
ฝากพระพายพัดพาละลิ่วล่องท่วงทำนองพลิ้วไหวจากใจฉันเฉกกวีร้อยรสจากบทนั้นส่งให้ฝันล่องลอยและคล้อยตามฝันเถิดฝันฝากให้. ถึงฝันอุ่นจะอุ่นถึงกัน. และใกล้เกิดบังเกิดแสงจันทร์. แจ่มจรัสดุจกวิจารจดไว้. เจิดจ้าประภัสสร........