7 กุมภาพันธ์ 2555 17:22 น.
ก้าวที่...กล้า
ช่วยลบความเศร้าให้ฉันที
ฉันวันนี้ยังคงหมองยังร้องไห้
แม้รู้สึกถึงละอองของดอกไม้
แต่ก็พ่ายรอยหม่นไหม้ทรมาน
ช่วยลบความเศร้าให้ฉันที
เถิดบทกวีที่รักและอ่อนหวาน
เผื่อร่องรอยรานร้าวอันยาวนาน
จะเลือนผ่านกับเวลาที่สวยงาม
ช่วยลบความเศร้าให้ฉันที
ฉันวันนี้ภายในใจไร้คำถาม
กับน้ำตาท่วมใจที่ไหลลาม
ท้นทวีในนามของความรัก
ช่วยลบความเศร้าให้ฉันที
ฉันวันนี้รอยช้ำยังจำหลัก
ยังแน่นเหนียวเนิ่นในหัวใจนัก
เถิดบทกวีที่รัก-ขอพักพิง
25 มกราคม 2555 16:09 น.
ก้าวที่...กล้า
ร่องรอยของน้ำตายังเปียกชื้น
ก้อนสะอื้นยังสะอึกรู้สึกท้น
หัวใจไหวอยู่ในเวิ้งของวังวน
ซึ้งระคนแปลบปลาบซึมซาบทรวง
อยู่ในห้วงอารมณ์ระทมหวั่น
ลึกลึกนั้นภายในฤทัยหวง
อยากจะยื้อฉุดรั้งกว่าทั้งปวง
แต่ว่าดวงใจรู้ว่าอยู่ไกล
จึงไม่อาจหยุดเวลาที่พาโศก
เพราะว่าโลกของรักมักมาใกล้
จึงขื่นขมอาวรณ์ยอกย้อนใจ
ก็ด้วยความหวาดไหวในใจนี้
คราจะหันก็กลัวห่างจนต่างเศร้า
หากจะเร้ารุกหนักเกรงจักหนี
ครั้นปล่อยเฉยก็กลัวท้อเกินพอดี
ทำไงนี่ เอวัง ใจยังรัก
18 มกราคม 2555 11:33 น.
ก้าวที่...กล้า
แค่นี้หรือหัวใจที่ไหวอยู่
เพื่อได้รู้ได้เห็นความเป็นศูนย์
เพื่อผ่านมาผ่านไปไว้อาดูร
รักเกื้อกูลที่จริงแค่พิงพัก
แค่นี้หรือหัวใจที่ไหวสั่น
เพื่อรู้ทันโลกกลวงที่หน่วงหนัก
ให้ชีวิตร้าวรานเนิ่นนานนัก
เมื่อรู้จักความจริงสิ่งที่เป็น
ก่อนจะผ่านเรื่องราวหลากหลายแหล่
ฉันขอแค่รักเราเท่าที่เห็น
ไม่ต้องมีมากมายหลายประเด็น
ขอเย็นเย็นความรักซักชั่วยาม
ก่อนจะผ่านเรื่องราวถึงคราวทุกข์
ยังรู้สุขให้หัวใจได้ไหวหวาม
ยังมีเรื่องใสสดที่งดงาม
ก่อนที่ความระลึกรู้จะปูทาง
16 มกราคม 2555 14:52 น.
ก้าวที่...กล้า
ขืน
เธอบอกให้ฉันยืนก็ฝืนอยู่
ต้องอดทนถึงไหนก็ไม่รู้
มันหดหู่ลำพังกำลังล้ม
ใจ
บอกตรงตรงได้ไหมมันขื่นขม
ต้องคอยหลบความหอมไม่ดอมดม
เหมือนหวานอมขมกลืนมันขื่นคอ
ใจ
ต้องแข็งแกร่งเพียงไหนถึงไปต่อ
ต้องโดดเดี่ยวเดียวดายเสียให้พอ
หรือให้ท้อชาชิน จึงยินดี
ขืน
ฉันจะยืนโด่เด่ไม่เดินหนี
จะลองมองความรักดูสักที
ว่ามีปีกหลีกลี้ไปที่ใด
14 มกราคม 2555 22:21 น.
ก้าวที่...กล้า
"เปลี่ยน"
ถ้าเธอสดใส ฉันคงเศร้า
"แปลก"
ถ้าเธอเหงา ฉันคงคิดถึง
"เป็น"
ถ้าเธอรัก ฉันคงคำนึง
"ปาน"
เธอเปรียบประหนึ่ง รอยในหัวใจ