13 มีนาคม 2555 20:53 น.
ก้าวที่...กล้า
โหวง
ภายในใจโล่งโล่งไร้รูปร่าง
จะเอียงซ้ายเอียงขวาหรือตรงกลาง
ไม่แตกต่างสักนิดในจิตใจ
โหวง
ความรู้สึกโล่งโล่งเหมือนโปร่งใส
จะดินน้ำลมฟ้าหรือว่าใคร
ไม่มีผลอันใดอะไรเลย
โหวง
อยู่กับใจโล่งโล่งอย่างเมินเฉย
อยู่ในใจไร้ใจหัวใจเอย
ไม่เหมือนเคยมีคลื่นทะเลครวญ
โหวง
ภายในใจโล่งโล่งไม่ปั่นป่วน
แม้มีความรักโชยมาเชิญชวน
ไม่มีใจล้วนล้วนที่เป็นใจ
11 มีนาคม 2555 21:35 น.
ก้าวที่...กล้า
ถ้าเธอจะจากไป
โปรดอย่ามีเยื่อใยหรือไหวหวั่น
เดินไปเถิดพร้อมหัวใจที่ไร้กัน
ฉันจะกลั้นน้ำตาไม่อาลัย
เพียงแต่ตอนนี้
เพียงเท่านั้นที่ฉันจะทนไหว
ไปเถิดที่รัก-ฉันหักใจ
ก่อนจะห้ามเธอไว้ด้วยอ่อนแอ
เมื่อใจไม่มีใจ
อย่ารั้งรอไว้ให้พ่ายแพ้
ปล่อยฉันสักเดี๋ยวเดียวอย่าเหลียวแล
เธอเพียงแต่ก้าวห่างอย่าหันมา
ถ้าเธอจะจากไป
โปรดเก็บความรักให้ไกลสุดฟ้า
เมื่อเธอไม่รักไม่เอ่ยลา
ฉันก็จะรู้ว่าไม่มีใจ
28 กุมภาพันธ์ 2555 10:36 น.
ก้าวที่...กล้า
ดูจะเยอะเยี่ยมเยือนเรือนหลังใหญ่
ด้วยกลิ่นไอบาดหมางต่างความเห็น
สวนอักษรตอนนี้หลายประเด็น
หรือแตกเป็นลวดลายระบายไว้
ดูจะเยอะเยี่ยมเยือนสะเทือนลั่น
ด้วยโจษจันแจกแจงแถลงไข
เอาคนดีแลกคนป่วยด้วยเหตุใด
ฉันเริ่มงงสงสัยจึงไต่ถาม
ดูจะเยอะเยี่ยมเยือนเป็นเดือนแล้ว
ที่เห็นมีวี่แววคำล้นหลาม
ซ้ำซ้ำมาซ้ำไปในใจความ
ออกมาตามอารมณ์จมความคิด
เมื่อดูเยอะเยี่ยมเยือนก็เหมือนว่า
ธรรมดาชนใดได้ลิขิต
คำสุภาพอ่อนโยนอยู่เป็นนิจ
เพราะชีวิตแสนสุขไม่ทุกข์เอย
23 กุมภาพันธ์ 2555 16:24 น.
ก้าวที่...กล้า
นานเท่าไร
ที่เธออยู่ใกล้ใกล้ไม่บอกกล่าว
อย่างค่อยค่อยเรียงร้อยในเรื่องราว
เธอเหน็บหนาวเนิ่นนานเพียงไหนหนอ
ไม่เคยรู้
ว่าเธอเฝ้ามองดูแล้วคอยรอ
ไม่เคยเห็นถ้อยคำที่เติมต่อ
ฉันตัดพ้อน้อยใจอยู่นั่นแล้ว
นานเท่าไร
ที่น้ำค้างหยดใสสะท้อนแวว
อย่างง่ายง่ายเงียบงันวันเพริศแพร้ว
เป็นดวงแก้วงดงามในความรัก
ไม่เคยรู้
จ่อมจมอยู่กับวันอันหน่วงหนัก
อยากลงโทษลงทัณฑ์ตัวเองนัก
ที่ที่ใจจำหลัก-ไม่เคยรู้
14 กุมภาพันธ์ 2555 00:04 น.
ก้าวที่...กล้า
สวัสดีความรัก
ฉันมาทักทายเธอแต่เช้า
ร่องรอยหมอกจางดูบางเบา
เธอจะรู้หรือเปล่าฉันคิดถึง
ดอกไม้
เก็บอยู่ภายในใจไว้คำนึง
ดอกรักเบ่งบานอย่างลึกซึ้ง
อยู่กับใครคนหนึ่งมาเนิ่นนาน
สวัสดีความรัก
ฉันมาทักทายให้ไหวหวาน
ด้วยดวงตาดวงใจสุขสำราญ
ให้สายลมผ่านไปบอกเธอ
สวัสดีความรัก
ที่มาทักทายเสมอเสมอ
เถิดช่วยฟังคำฉันพร่ำเพ้อ
คิดถึงคิดถึงจนล้นเอ่อในหัวใจ