4 มิถุนายน 2550 12:37 น.
ก้าวที่...กล้า
เลือนราง
ในบางสิ่งบางอย่างที่กางกั้น
ในแดดยามฟ้าใสมีไอควัน
ม้วนทบจบวัน คนฝันร้าย
รางเลือน
ยิ่งเสมือนเยือนจิตให้คิดพ่าย
ยิ่งก้าวใกล้ภูเขาเงื้อมเงาคล้าย-
ใกล้ ห่างไกลเดียวดายมุ่งปลายฟ้า
คืนฝัน
แย้มยิ้มแห่งจันทร์ที่ฝันหา
ดาวพรายลูบไล้สู่ในตา-
เรืองรอง เหมือนดังว่าเวลานี้
ใกล้กัน
ช่วงฝันปันเนามอบเราที่-
ไขว่คว้าอิสระแห่งเสรี
ปรารถนาบรรดามีให้ลี้ลับ
24 พฤษภาคม 2550 13:34 น.
ก้าวที่...กล้า
คือดวงดารายามฟ้าเปิด
ประกายเจิดจรัสแสงทั่วแห่งหาว
คือน้ำตาหมองหม่นของคนร้าว
สะท้อนวาววับไหวอยู่ในนั้น
คือน้ำค้างกลมกลิ้งหยุดนิ่งพัก
บนใบไม้หน่วงหนักที่กักกั้น
คือหิ่งห้อยวะวับแจ้งใต้แสงจันทร์
วาดช่วงฝันคืนค่ำก่อนอำลา
คือพิรุณโปรยปรายเป็นสายน้ำ
สร้างลำนำสดชื่นหยิบยื่นค่า
คือธรรมชาติหมุนไปเพียงไขว่คว้า
ด้วยสายตาแห่งรักและภักดี
คือชีวิตลิขิตแล้ว
ก่อเป็นแนวจำนงอย่างคงที่
คือหัวใจเพิ่มล้นคนคนนี้
ต่อไมตรีละมุนอบอุ่นนัก
17 พฤษภาคม 2550 13:45 น.
ก้าวที่...กล้า
โปรดรับรู้..ใจร้าวเหน็บหนาวนัก
เมื่อความรักหักเหกลางเสน่หา
ทางหวังวาดว้าเหว่ด้วยเวลา
ทางศรัทธาซวนซบไม่จบปลาย
หยาดน้ำตา..อาลัยใจไหวหวั่น
ใครผูกพันค่อยร้างจืดจางหาย
ปล่อยเคว้งคว้างหมองหม่นทุรนทุราย
ไห้เดียวดายกลางกระแสที่แปรปรวน
เมื่อก้าวย่างเปล่าดายก็คล้ายสิ้น
ขาดช่วงจินตนาการ..มาผ่านหวน
ดั่งสายน้ำเย็นเฉียบเข้าเทียบนวล
สุดจะทวนประมวลคำมานำร้อย
ยามหัวใจใครนั้นไม่หันกลับ
ไม่ตอบรับ..ตอบรัก..ด้วยผลักถ้อย
จึงสายลมผ่านไปอย่างไร้รอย
ให้เรื่องราวเคลื่อนคล้อย..รู้ปล่อยแล้ว
27 เมษายน 2550 15:06 น.
ก้าวที่...กล้า
ยามแสงสาดจากฟ้า ........ ปรากฏ
ความคิดถึงบริบท ............ แวดล้อม
ครอบครองหนึ่งใจจด- ..... จำสลัก เสลานอ
เติมต่อจิตพรักพร้อม ....... พ่างพื้นปฐพี
หลอมฤดีกำซาบซึ้ง .......... สานนาม
ดอกรักผลินิยาม .............. ยิ่งแพร้ว
รังสรรค์ส่งงดงาม ............. เงียบง่าย
เกิดก่อกลางใจแล้ว .......... ก่องแก้วแวววาว
แพรวพราวราวเพชรล้ำ ...... เลอสรวง
เผยผ่องย่อมระยับดวง ....... เด่นฟ้า
ดาวรายแห่งบำบวง ............ เกินป่น สลายเนอ
จำหลักลงแหล่งหล้า ........... สู่ห้วงคะนึงหา
ตรึงตรายิ่งเติบกล้า ........... ตราบกาล
ดุจมั่นในดวงมาน ............. ดั่งไม้
กฤษณาสืบหอมปาน .......... สวรรค์ส่ง
ความรักจักมอบไว้ ............ สื่อไว้นิรันดร์
20 เมษายน 2550 11:30 น.
ก้าวที่...กล้า
กอปรเรียงร้อยถ้อยคำพร้อมนำหวาน
ให้ทราบผ่านดวงดาวที่พราวแสง
ด้วยหัวใจเต้นขับวะวับแรง
เพื่อเปิดแจ้งความนัยบอกให้รู้
แม้เกินเอื้อมมือคว้าไม่ล้าถอย
จะสร้างคอยแห่งหวังให้ตั้งอยู่
เพื่อน้อมนำดอกใบที่ไหวชู
ถึงหนึ่งผู้ฝันใฝ่ของใจนี้
สัมผัสในรูปรอยรอคอย..หา
หวังสบตาวาบแข่งขับแสงสี
แวววาววับรับส่งเพื่อบ่งชี้
ว่าฤดีหมายมั่นเกินบั่นลง
รับรู้เถิด!! เปิดใจเปิดไหวหวั่น
เปิดห้วงฝันคนพ้อเพื่อรอส่ง
หฤทัยบ่มร่ำด้วยจำนง
ค่อยบรรจงมอบใจมอบให้แล้ว