27 มีนาคม 2552 08:31 น.
ก้าวที่...กล้า
อุ่นเครื่อง
นับเนื่องเรื่องราวทุกคราวผ่าน
รู้สึกฝันเฝ้าอยู่เนานาน
หวานหวานไหวไหวในแววตา
ต้องอีกเท่าไรจึงใกล้ชิด
ได้สิทธิ์รำพึงคะนึงหา
ในฝันยาวไกลสุดปลายฟ้า
ทุกลมปรารถนายังคว้าคว้าง
อุ่นอัน
อยู่ในสัมพันธ์แม้นฝันต่าง
รูปเงาที่เห็นคือเส้นทาง
บอบบางความรักคอยทักทาย
อุ่นเครื่อง
นับเนื่องโมงยามของความหมาย
ลึกซึ้งเก่าก่อนมิคลอนคลาย
จะร้ายจะรักยังไม่รู้
9 มีนาคม 2552 08:34 น.
ก้าวที่...กล้า
ครวญคำพร่ำพ้อคงพอแล้ว
เสียงแผ่วโอดอ้อนยามอ่อนไหว
เพียงครั้งร่องรอยรอคอยใจ
เผยผ่านมาให้จารไว้จำ
ปรารถนาอื่นใดคงไม่มี
ตราบที่โหยไห้หัวใจถลำ
จ่อมจมรู้สึกจารึกคำ
น้อมนำความเคลื่อนลงเปื้อนปน
หลงคว้างกลางวิถีของลีลา
พรายพร่าพ่ายพรับให้สับสน
ส่งจิตสั่งใจแกว่งไหวจน-
ร้อนรนหม่นหมองครอบครองไว้
ครวญคำพร่ำพ้อคงพอแล้ว
ผ่องแผ้วรู้สึกลึกลึกได้-
บ่งบอกความหมายจากภายใน
หัวใจหวงแหนด้วยแสนรัก
4 มีนาคม 2552 14:24 น.
ก้าวที่...กล้า
หากโลกสร้างหัวใจเพื่อให้รัก
ได้ก่อตัวฟูมฟักได้ถักสาน
ให้กอปรเกื้ออารีวิถีกาล
ฝากไว้ในดวงมาน-การยอมรับ
ย่อมถนอมกล่อมเกลี้ยงในเดียงสา
เปิดดวงตาเท็จ-จริงทุกสิ่งสรรพ
ทั้งร้อน-เย็นล่วงผ่านอยู่นานนับ
แลซึมซับทราบไว้-หัวใจรู้
ย่อมแปรเปลี่ยนดวงจิตลิขิตหมาย
อันเปล่าดายครอบครองจับจองอยู่
เป็นความว่างกว้างใหญ่เมื่อใจปู-
หนทางสู่ความเพียร-เสถียรนั้น
ย่อมรับรู้ว่ารักจะรักษา
จะเยียวยาด้วยจิตไม่ปิดกั้น
หากเปิดใจเปิดให้กันและกัน
ได้สร้างสรรค์ความรักออกจากใจ
24 กุมภาพันธ์ 2552 11:46 น.
ก้าวที่...กล้า
หากว่าฉันบินเคลื่อนได้เหมือนนก
ก็จะหกเหินฝันท่ามวันผ่าน-
สายลมล้อเกรียวกรูมิรู้ลาญ
อยู่กับกาลเวลาอันท้าทาย
หากว่าฉันผกผินทั่วถิ่นฟ้า
จะเสาะหาดัชนีเป็นที่หมาย
จะเกาะเกี่ยวเรียวนั้นจนวันตาย
มิให้สายสัมพันธ์ได้ผันแปร
เพราะว่าฉันบินไม่ได้ดั่งใจคิด
จึงเพียงจึงใกล้ชิดสนิทแค่-
ฝันในฝันร้อยสรวงกับดวงแด
เป็นหนึ่งเดียวหนึ่งแท้อยู่แค่นั้น
เพราะว่าฉันยังเดินล้มท่ามกงล้อ
ที่หมุนต่อเวลากาลแล้วผ่านผัน
ฟ้าท้องฟ้าจึงเลือนรางเหมือนทางตัน
เพียงเพราะเพียงใจฉันไหวหวั่น-ร้าว
13 กุมภาพันธ์ 2552 08:40 น.
ก้าวที่...กล้า
อยากจะเขียนกลอนรักส่งทักถาม
ไปในนามความคิดถึงคำนึงหา
อยากจะฝากคำอ้อนเหมือนก่อนมา
ก็จนใจในชะตาเวลานี้
จึงไม่อาจเขียนได้ดั่งใจคิด
เพราะเกินจะปกปิดลิขิตที่
คอยซอกซอนรอนรวงดวงฤดี
ให้ริบหรี่จำนนในหนทาง
จึงไม่อาจร้อยเรียงสำเนียงหวาน
ให้แผ่วผ่านห้วงใจเพราะไกลห่าง
จากรู้สึกลึกล้ำเกินอำพราง
เมื่อเลือนรางในวิถีอย่างที่เป็น
จึงได้แต่ขีดเขียนวกเวียนอยู่
เพื่อให้รู้ว่ารักเกินจักเห็น
เพื่อให้รู้แม้นใจมิใสเย็น
แต่ชัดเจนในถ้อยคำที่รำพัน
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟก้าวที่...กล้า
หน้าส่วนตัว
1122
