21 สิงหาคม 2552 15:00 น.
ก้าวที่...กล้า
บนใบหญ้า
แก้วดาราวิบวับประดับฝัน
ละอองลอยพร่างพลิ้วท่ามริ้วจันทร์
อยู่ตรงนั้นตรงนี้-ดูซิที่รัก
ปล่อยคิดถึงเป็นรุ้งสาย
ฉ่ำระบายโอบอุ้มให้กุมกัก
เป็นภาพฝันวันเก่านานเนานัก
กาลเวลาฟูมฟักฝากรักไว้
เฉกดั่งบทกวี
ท่ามฤดีร้าวรอนอันอ่อนไหว
แม้นปวดปร่าลึกล้ำ-หากอำไพ
ฝังฝากในชีวานานมาแล้ว
ละอองลอยพร่างพลิ้ว ......... พรายแสง
ดังหนึ่งบทกวีแฝง .............. ฝากไว้
เวลาอาจเปลี่ยนแปลง ........ ปรากฏ การณ์นอ
หากแต่หาเปลี่ยนได้ .......... ประหนึ่งแก้วกรองกานท์
4 สิงหาคม 2552 16:40 น.
ก้าวที่...กล้า
บนความเศร้าเราโศกเมื่อโลกซ่อน
ความสะท้อนอ่อนละมุนในคุณค่า
ร่องรอยกาลทดท้อท่วมทรมาน์
ถมวิญญาณ์จ่อจรดกำหนดชิด
กับจ่อมจมขมขื่นกล้ำกลืนกด
ที่บางบทสนทนาอ่อนล้าจิต
กับตัวตนคลุมครอบตีกรอบคิด
อยู่ในสิทธิ์เสรีภาพอันซาบซึ้ง
เมื่อความมืดมีความหมายอยู่ภายใน
และกายใจนิรมิตให้คิดถึง
สถิตภาพรอยจำย้อนคำนึง
ที่ตราตรึงในอกสะทกสะท้าน
บนความเศร้าเราโศกเมื่อโลกซ่อน
ได้กลับย้อนคงเคยล่วงเลย ผ่าน-
มาอิงแอบแนบชิดจิตวิญญาณ
แม้นต้องทุกข์ทรมานสักปานใด
28 กรกฎาคม 2552 16:39 น.
ก้าวที่...กล้า
ในฝัน
แม้เงียบงันทว่างามด้วยความหมาย
ของละอองความรักที่โปรยปราย
อยู่ในสายสัมพันธ์ของวันวาร
สวยงาม
ในท่ามกลางรักทอที่ก่อสาน
ละเอียดลออแน่นหนักและเนานาน
โอบล้อมดวงมานอยู่นานมา
ด้วยความรัก
ที่แผ่วเบาเสลาสลักเฝ้ารักษา
ละมุนละไมลึกซึ้งติดตรึงตรา
อยู่ในทุกปรารถนาบรรดามี
ของเธอ
งดงามเสมอข้างในหัวใจนี้
กอปรความฝันความรักความภักดี
ผสมผสานวินาทีชีวีกาล
3 กรกฎาคม 2552 15:24 น.
ก้าวที่...กล้า
เธอเห็นดวงดาวไหม
ที่กะพริบไกลไกลอยู่บนฟ้า
ให้เห็นแสงแวววับจับนัยตา
มันอาจล้าเกินกาลจะต้านรับ
กว่าจะรู้ถึงหัวใจ
ก็แหลกลาญภายในและไหวดับ
อยู่ท่ามกลางเวหาคณานับ
ล่องลอยคว้างพร้อมกับลาลับนั้น
เหลือเพียงความว่าง
ของเส้นใยบางบางระหว่างฝัน
ในร่องรอยจดจำสายสัมพันธ์
เมื่อวันก่อนวันนั้นถึงวันนี้
เธอเห็นดวงดาวไหม
มันทำให้หัวใจสะท้อนถี่
ความรู้สึกโถมทับจับฤดี
เมื่อมิอาจหลีกหนีวิถีดาว
25 มิถุนายน 2552 13:55 น.
ก้าวที่...กล้า
หาดสีนวลชวนสัมผัส
เดิน-วิ่ง-วัดรอยเท้าที่เก้าย่าง
นุ่มละมุนอุ่นไออยู่ในทาง
ในระหว่างเวิ้งฝันพรรณราย
ทรายละเอียดอ้อยสร้อย ณ ปลายเท้า
สนิทเคล้าคลออยู่ฤๅรู้หาย
หว่างวิถีดวงวันตะวันคลาย-
แสงสาดฉายอ่อนอ่อนใกล้รอนลา
แก้วสะอาดวาดประกายเคลื่อนคล้ายฝัน
ทอดสัมพันธ์ผืนน้ำทะเล ฟ้า
เห็นละอองฟองคลื่นแตะตื่นตา
พลิกพลิ้วพาหัวใจนั้นไหวเอน
หาดทรายแก้ว
เมื่อหลงรักเจ้าแล้วฤๅหลบเร้น
ปรารถนาอื่นใดที่ใสเย็น
เหมือนเฉกเช่นทะเลเวลานี้