มาเขียนฝันอีกครั้งให้ทั้งหมดโศกสลดเลือนหายมลายสูญให้ท้องฟ้ามืดมนคนอาดูรทวีคูณความสดใสละไมมาลย์ให้แสงทองของอาทิตย์ประสิทธิ์ผลก่อกมลก้าวกล้ามหาศาลให้เพลินภพจบกรรมกระทำการเพื่อสืบสานแสงทองส่องประกายมาเขียนฝันอีกครั้งไม่รั้งรอให้แสงทอร้อยรักสมัครหมายให้ผืนฟ้ายามราตรีได้คลี่คลายด้วยจันทร์ฉายฉาบฝันนิรันดร์กาลเมื่อแสงทองของอาทิตย์นิจนิรันดร์เมื่อแสงจันทร์ส่องอำไพละไมสานเมื่อกล้าแกร่งแห่งหัวใจ-อาลัยลาญจึงปราการแห่งทาสประกาศลา
ความฝันที่นิรันดร์เกินกว่าครั้งคราไหนเข้าเกาะกุมรู้สึกลึกลึกในทุกเสี้ยวส่วนหัวใจ-อุ่นในรักไหวหวานกับถ้อยคำเมื่อวาน-แรกรู้จักฝันเฝ้ารอลำนำหนึ่งคำรักมาเนิ่นนานยิ่งนักเพื่อทักทายความฝันที่มีกันและกันในความหมายเข้าทดแทนอ้างว้างและเดียวดายและเป็นสายสัมพันธ์-ฉันรักเธอไหวหวานไปกับวันเมื่อวานนั้นเสมอหนึ่งคิดถึงหัวใจใฝ่ละเมอจะกอดรักของเธอไปชั่วกาล..
ดวงดาวเป็นอิสระต่อดวงจันทร์และเพียงเธอที่ฉันใฝ่ฝันหาแต่เราเป็นอิสระในวันลาเธอจะเสียน้ำตาให้ฉันไหมท่ามกลางไอแดดหรือไอหมอกกระซิบบอกกับฉันนะใกล้ใกล้ถึงบทเพลงแสนเศร้าฉันเข้าใจเพียงอยากฟังความในหัวใจเธอในวันไม่มีดวงดาวและดวงจันทร์ฉันอาจมีน้ำตาเวลาเผลอเป็นความปวดใจใฝ่ละเมอคิดถึงพร่ำเพ้อในบางทีกาลเวลายาวนานชั่วกัปกัลป์แต่ฉันอาจมีมันไม่ถึงพรุ่งนี้เถิดบอกฉันหน่อยนะคนดีแล้วฉันควรจะมีความรักไหม
เป็นเพราะว่าโลกสร้าง ............ สรรค์งามเจ้าจึ่งสร้างสรรค์ทราม ............ ต่อสู้หรือเพราะว่าเกรงขาม............. ข่มกัดเจ้าจึ่งเป็นหนึ่งผู้ ................... พ่ายแพ้ชะตากรรมเมื่อโลกนี้ไม่ใช่นิยาย ใช่ว่าตีความหมายได้ท้ายเรื่อง
หากโลกนี้ไม่มีเธอไม่มีฉันไม่มีแม้ดวงตะวันให้มั่นหมายไม่มีดวงจันทราดารารายไม่มีน้ำ-ไม่มีทราย-ไม่มีฟ้ามีหัวใจลอยล่องในความเงียบภายใต้ความเย็นเยียบของภูผาและในความเดียวดายธรรมดาที่ไม่มีน้ำตามาหลั่งรินแต่โลกนี้มีเธอและมีฉันมีแสงทองของวันให้ถวิลมีดวงจันทร์ดาราค่อยโบยบินมีทั้งน้ำ-ทราย-ดิน-ฟ้า-เมฆลอยทั้งหัวใจที่มีไม่รีรอฉันจะเดินไปต่อไม่ท้อถอยตราบทิวาราตรียังเคลื่อนคล้อยฉันจะคอยเกลียวกลมประสมรัก