23 มีนาคม 2553 09:07 น.
ก้าวที่...กล้า
ในสายตา
เธอคือฟ้าคือฝันคือจันทร์ผ่อง
คือดอกไม้ท่ามตะวันให้หันมอง
คือละอองหยดน้ำในยามเช้า
.
.
คือความรักฝากไว้ในอักษร
สืบสะท้อนบทกวีฤดีเฝ้า-
ใฝ่ฝันจินตนาการเนิ่นนานเนา
คอยรุมเร้าเจตจินต์จิตวิญญาณ
คือความหมายประทับอยู่เคียงคู่ขวัญ
ดำรงมั่นชั่วกัลปาวสาน
คือหัวใจละมุนในดวงมาน
โอบอุ้มกาลเวลาให้เรืองรอง
ในสายตาตระหนัก
เธอคือรักบริสุทธิ์อันผุดผ่อง
เธออยู่เหนือสิ่งใดที่ใฝ่ครอง
เป็นเจ้าของร่วมกันนิรันดร์กาล
19 มีนาคม 2553 12:58 น.
ก้าวที่...กล้า
ในความมืดมน
ลองรื้อค้นสิ่งใดก็ไม่เห็น
ถึงจะใช้สัมผัสฤๅชัดเจน
จะกะเกณฑ์สิ่งใดคงไม่แท้
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
หากไม่เคยคิดจะรัก
อย่ามาทำยึกยักโปรดผลักไส
โปรดจงเดินคนละทางห่างกันไป
อย่ามายื้อเยื่อใยว่าไยดี
หากไม่เคยคิดจะรัก
อย่าให้ฉันทึกทักหมดศักดิ์ศรี
อย่าให้ตาบรรจบทบทวี
โปรดหลีกหนีเถิดใจหัวใจนั้น
ปล่อยฉันไว้แบบนี้
อย่าให้มีสิ่งใดทำไหวหวั่น
อย่าทิ้งไว้อาวรณ์เก็บซ่อนมัน
อย่าให้วันข้างหน้าละล้าละลัง
ปล่อยฉันไว้แบบนี้
อาจบางทีบ้างถวิลไห้รินหลั่ง
ฉันจะใช้น้ำตาประดาประดัง
เป็นพลังลบเลือนเป็นเพื่อนใจ
.
แต่คงจะดีกว่า!!
.
.
หากไม่เคยคิดจะรัก
อย่าให้ฉันจมปลักในรักได้
โปรดจงเอ่ยบอกกันในทันใด
แล้วหลีกไกลออกไปจากใจนี้
15 มีนาคม 2553 16:45 น.
ก้าวที่...กล้า
สงครามอันเดียวดาย
อยู่ในความหลากหลายอารมณ์สรรค์
อยู่ท่ามกลางหม่นมัวตราบชั่วกัลป์
อยู่ในช่วงชีวันที่ผันแปร
สงคราม
อยู่ในยามต่อสู้ไม่รู้แน่
จะชนะพลิกผันเป็นผู้แพ้
หรือเกมแก้กลายกลับมารับทัน
สงคราม
จะเป็นหนามทิ่มตำและห้ำหั่น
อยู่ในใจคุเลือดให้เดือดพลัน
คงอยู่แล้วในนั้นตราบวันตาย
.
.
เขียนเพื่ออาลัยไทยทั้งผอง
เพื่อน-พี่-น้อง-ร่วมแผ่นดินสิ้นสลาย
มาบัดนี้ข้นแค้นปางจะวางวาย
ขาดแล้วสายสัมพันธ์ของวันวาน
ความรัก
ที่ผูกพันแน่นหนักสมัครสมาน
ที่เกิดก่อคุณธรรมเป็นตำนาน
เหลือเพียงกาลเวลาให้ขบคิด
.
.
.
คุณให้การเมืองรับใช้คุณหรือคุณรับใช้การเมือง?
8 มีนาคม 2553 09:48 น.
ก้าวที่...กล้า
สันติสุขมานานคงพาลเบื่อ
จึงเพาะเชื้อเผื่อแผ่ให้แลเห็น
มาร่วมกันเป็นกลุ่มอุ้มประเด็น
แล้วตระเวนร้องข้าประชาธิปไตย
หนึ่งเดียวในสำนึกผนึกแน่น
พิลึกแมนคนนี้เขามีให้
เป็นผู้นำหยิบยื่นเหนืออื่นใด
เปลี่ยนคำไทยเป็นคำทาสผงาดฟ้า
ผืนแผ่นดินถิ่นกำเนิดไม่เฉิดฉันท์
เท่ากลิ่นธูปไฟควันที่สรรหา
อดีตกาลทรงจำไม่นำพา
แด่วันนี้วันหน้าต้องมีนาย
กี่สิบล้านพี่น้องกี่ผองเพื่อน
จะล้มเกลื่อนแดดิ้นดับสิ้น-หมาย
ให้นายหนึ่งนายนี้สั่งชี้ตาย
ไม่เสียดายชีวา---ไม่ว่ากัน
เพราะวันหนึ่งวันใดหากไทยแพ้
ต้องมีแน่เข่นฆ่าจนอาสัญ
เพราะว่านายคนนี้ไม่มีวัน
จะสร้างสันติธรรมเพื่อนำไทย
3 มีนาคม 2553 12:15 น.
ก้าวที่...กล้า
เอาหัวใจเหลื่อมล้ำอวดกำแหง
ชาด-สีแดงสดใสให้สืบสาว
ระดมพลคนรักเป็นเรื่องราว
แล้วตีฆ้องร้องป่าวประกาศรัว
ไม่ได้ทำต่ำช้าเกินกว่าจิต
ไม่ได้คิดครองตนเป็นคนชั่ว
ไม่ได้หลงบ่นบ้าแววตามัว
ไม่ได้มั่วกุกรรมกระทำแค้น
แค่ขอให้เห็นใจใสใสนี่
เหล่าน้องพี่มันช้ำระกำแสน
ต้องระเห็จไกลห่างอยู่ต่างแดน
พิลึกแมนเขาอ้างข้างข้างคูคู
ด้วยมีใจรักชาติศาสน์กษัตริย์
คุณสมบัติประเสริฐแสนเลิศหรู
คุณธรรมค้ำจุนเป็นบุญชู
ให้โลกรู้ชาด-สีแดงต้องแผลงฤทธิ์
ให้ดินแดนร้อนเป็นไฟประลัยกัลป์
ทุกชนชั้นขุดหลุมประชุมสิทธิ์
จึงตั้งหน้าพ่นสีอันมีพิษ
ประกอบกิจล่าล้างสลายรัฐ
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟก้าวที่...กล้า
หน้าส่วนตัว
1137
