เพราะเหตุใดฉันจึงเศร้าสุดใจตามสายฝนหรือลิขิตชักพาฟ้าเบื้องบนให้เมฆหม่นคนหมองนองน้ำตาเพราะเหตุใดจึงอุ่นในคิดถึงคะนึงหาหรือลิขิตรอยคำชักนำพาให้คุณค่าคนฝันวันเรียงร้อยเพราะเหตุใดที่หัวใจฉันเต้นอย่างค่อยค่อยที่หัวใจอึงอลทีละน้อยที่หัวใจบ่อยบ่อยคอยรำพันเพราะเหตุใดฉันจึงเศร้าสุดใจและไหวหวั่นพรหมลิขิต ชะตา หรือฟ้านั้นให้เมฆหม่นคนฝันและฉันคอย
เหงาไหมคนตรงนั้นที่มีฝันฝากถึงฟ้าลำนำกาลเวลาจะนำพาเธอถึงไหนคนฝันที่ตรงนี้คงริบหรี่แสงร่ำไรความรักที่ฝากไว้ล่องลอยไปกับสายลมคิดถึงคงไม่ถึงที่ลึกซึ้งยังขื่นขมหัวใจจมจ่อมจมกับตรอมตรมที่ติดตรึงเหงาไหมคนตรงนั้นที่แสงจันทร์ส่องไม่ถึงที่ฝันยังดื้อดึงยังคะนึงคะเนหา........
ใบไม้ร่วงพร้อมหยดดวงของหยาดฝนระรินไหลให้สืบค้นปะปนกับกาลเวลาห่างไกลทั้งหัวใจยังโหยหาเดี๋ยวก็รักเดี๋ยวก็พาร่ำน้ำตาที่บ้าบอใบไม้ร่วงเหนี่ยวช่อช่วงให้จดจ่อเดี๋ยวก็รักเดี๋ยวก็พอพาทดท้อทาบทับใจไกลห่างฟ้ากระจ่างยิ่งกว้างใหญ่ระหว่างรักกับปล่อยไปยังรั้งไว้ในส่วนลึก.........
ดาวตกในหมู่ดาวฉันคนหนาวท่ามกลางฝนหัวใจใยเล่นกลพาวกวนไม่เหมือนดาวดาวตกก็ลับหายใจสลายที่ปวดร้าวมันคงจะยืนยาวกับเหน็บหนาวอีกยาวนาน....
อ่อนไหวในอารมณ์หรือขมขื่นเมื่อนั่งยืนเดินนอนถึงร้อนหนาวจะโกรธดินโทษฟ้าหรือว่าดาวฤๅอาจสาวความคิดในจิตใจแม้จะหม่นหมองหมางจืดจางรักจะจมปลักในกมลที่หม่นไหม้ก็ดำรงความหมายของสายใยอยู่ภายในขณะปัจจุบันจึงอย่าโกรธดินฟ้าถึงว้าเหว่ฉันจะเห่ขับกลอนอักษรสรรค์ให้ท่ามกลางหินผาดวงตาวันปรากฏพลันดอกไม้และสายน้ำให้เธอพริ้มนิทรา เวลาตื่นสุขสดชื่นพร่างพรมสายลมร่ำณ ขณะเรียงร้อยในถ้อยคำเพื่อจะนำความรักสลักไว้
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟก้าวที่...กล้า
Lovings
ก้าวที่...กล้า เลิฟ 36 คน
Lovers
1 คน เลิฟก้าวที่...กล้า
Lovings
ก้าวที่...กล้า เลิฟ 4 คน
หน้าส่วนตัว
1957
