22 กุมภาพันธ์ 2548 21:38 น.
ก้านไม้ใบบาน
ยามลมพัดหนาวก็เหงาจับจิต
ยามมิตรชิตคล้อยต้องพลอยห่างหาย
ยามนั้นพลันมาน้ำตาร่วงกราย
ยามต่างแยกย้ายไปตามทางตน
เพื่อนเอยเอ๋ยเพื่อนขอเอื้อนคำเอ่ย
เพื่อยเอ๋อยเพื่อนเอ๋ยข้าเคยสับสน
เพื่อนปลอบเพื่อนปรับทุกข์พังกังวล
เพื่อนอยุ่เคียงจนทางร้างห่างภัย
วันนี้จุดเปลี่ยนเวียนลงตรงหน้า
วันนี้มีมาทางแยกแตกขัย
วันนี้มีเผชิญต่างเดินต่างไป
วันนี้หัวใจร่วงรายลงดิน
ขอเพื่อนจงสุขกับทุกทางตน
ขอเพื่อนอดทนยลใจโผผิน
ขอเพื่อนอิสระดังนกโบกบิน
ขอเพื่อนยินดีในชีวิตเอยฯ
22 กุมภาพันธ์ 2548 21:16 น.
ก้านไม้ใบบาน
นั่งกอดตุ๊กตาหมี
เจ้าตัวนี้เธอให้เป็นของขวัญ
กอดไปร้องไห้ไป..คิดถึงเจ้าของมัน
อยากให้มานั่งกอดด้วยกัน..อย่างเคยเป็น
ถ้าเธอยังอยู่ตรงนี้
น้ำตาที่มี..คงเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มให้เห็น
นั่งกอดเงาเปล่าดาย..ใจหนาวเย็น
ความเหงาก็เปิดประเด็น..เป็นเพราะคิดถึงเธอ
21 กุมภาพันธ์ 2548 20:08 น.
ก้านไม้ใบบาน
ไม่อยากให้ไปเลย..คิดถึง
อยู่ด้วยกันอีกแปปนึง..ได้ไหม
ไม่อยากให้ไปเลย..มันเหงาใจ
เธอก็คงเหมือนกันใช่ไหม..คิดถึงกัน
เธอไปแล้วเลิกเรียนใครจะมารับ
ต้องนั่งรถเมล์กลับ..แล้วเหรอฉัน
ออกไปเดินเล่น..จะจับมือใครกัน
อยากออกไปนั่งจักรยาน..ใครจะปั่นให้นั่งล่ะเรา
อยากไปดูหนังใครจะเลี้ยง
วันหยุดมื้อเที่ยง..กินข้าวคนเดียวคงเหงา
เวลาร้องให้ใครจะเซ็ดน้ำตาให้เรา
เวลาเหงาๆจะอ้อนใคร
ไปอยู่โน่น..คิดถึงกันด้วยนะ
โทรศัพท์น่ะ..โทรหาด้วยเข้าใจไหม
อย่าห่างหาย..ห่างเหิน..เมื่อเราไกล
ฉันขี้งอนรู้อยู่ใช่ไหม..ถ้าไม่อย่างให้โกรธรีบกลับมา
หน้าส่วนตัว
856
