20 กันยายน 2550 22:01 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
วังวนสังคมมายา
ใบหน้าไม่มีใครรู้
แต่งเติมสีสันให้น่าดู
ปิดบังผู้รู้ความจริง
หน้ากากสวยแวววาวพราวระยับ
มีขนนกโบกสะบัดแสนงามยิ่ง
เงางามเลิศสรรค์พราวพริ้ง
ในความจริงใครหยั่งรู้เป็นเช่นไร
เห็นเพียงปากรูปสวยคอยยิ้มแสร้ง
แต่ในใจแห้งแล้งหยาบวิสัย
ล่อลวงหลอกคนโง่ให้งมงาย
เป็นนางร้ายชายชั่วสุดพรรณา
โอ้สังคมสมัยนี้ไร้คนแท้
จริงใจแน่หาไม่ได้ควรคบหา
ปลิ้นปล้อนหลอกที่แท้แค่มายา
ตีสองหน้าใส่หน้ากาก..เข้าหากัน
14 กันยายน 2550 20:07 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
หัวใจตรมอกช้ำนั่งร้องไห้
สะอื้นในความจริงแสนปวดร้าว
อาทิตย์ใกล้ดับแสงที่แพรวพราว
ชีวิตราวดับดิ้นสูญสิ้นไป
ไม่มีแล้วดวงจันทร์ที่เคยหวัง
สิ้นพลังในชีวิตใจมอดไหม้
เธอไปแล้วฉันจะอยู่ได้อย่างไร
ตะโกนก้องในใจ.แสนทรมาน
แพ้แล้วแพ้.ความชั่วที่เคยทำ
ทำให้เธอชอกช้ำ.รักอวสาน
เพราะอำนาจยิ่งใหญ่ใจบันดาล
ให้พลีพลามเปลี่ยนแปลงในตัวตน
ทำร้ายเธอยอดรักในดวงจิต
ถูกเป็นผิดทำให้เธอสับสน
เธอจากลาแทบสูญสิ้นความเป็นคน
แล้วจะทนอยู่โลกนี้ไปเพื่อใคร
โปรดลืมตามองฉันอีกสักครั้ง
กระซิบแผ่วสั้น.สั้น อีกได้ไหม
โปรดฟังคำขอโทษจากหัวใจ
อยากบอกเธอให้รู้ไว้... ฉันรักเธอ
"Look at me!"