25 กุมภาพันธ์ 2550 14:26 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
นั่งมองทะเลกว้าง.กว้างไกล
จะมีสักคนไหมที่ปลาย.เส้นขอบฟ้า
ที่ยืนยิ้มคอยนับวันเวลา
ที่จะได้เจอหน้า.รักแท้.เช่นเรา
กอดเข่าขุดคู้.หนาวสั่น
ข้างกายเงียบงัน.มีเพียงเจ้าความเหงา
เธอจะเป็นอย่างไรบ้างน่ะ.ในวันที่ไม่มีเรา
ความเหงา.ความเศร้าเกาะกินใจ
..ฉันก็เป็นฉัน.ในวันที่เดินจากมา
แม้ในหัวใจปวดปร่า.ร้าวรานหวั่นไหว
สบตากับความเหงา.เพื่อนเราคอยปลอบใจ
จับมือความเหงาไว้..เงียบงัน
ในวันที่ถอยออกมา
มีเพียงความเหงาเท่านั้น
ที่ยังคอยยืนอยู่เคียงข้าง
ให้เราถอยหลัง
มามองความเป็นจริง
รักแก..เจ้าความเหงา
T_________________T
แค่คิดถึงเขาในบางมุม
แคนั้นเอง
20 กุมภาพันธ์ 2550 23:50 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่
รู้ก็รู้ว่าผิด.แต่ยังทำไปได้
ยื้อแย่งเธอมาจากเขา.โดยไม่สนใจใคร
รู้อย่างเดียวว่าต้องได้.อะไรหน้าไหนไม่สำคัญ
เชื่อมั่นว่าเธอยังคงมีคำว่าเรา
เลยทุ่มเทความรู้สึก.หูเบา.เรื่องเขาคนนั้น
ฉันเชื่อมาตลอดว่าเขามาแทรกความสัมพันธ์
แต่ที่จริงคือฉันที่มาทีหลัง.เขาและเธอ
ทุกอย่างล้วนแสนสับสน
เริ่มจากเธอผูกปม.เพ้อเจ้อ
ส่วนฉันก็โง่งม.เชื่อทุกอย่างจากปากเธอ
สิ่งที่ได้เจอคือคำตอแหลสิ้นดี
มองเห็นเขายืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น
อ้อนวอนให้ฉันปล่อยเธอ.จากเรื่องราวเหล่านี้
น้ำตาของเขาไม่ได้ทำให้ฉันใจอ่อนเลยคนดี
แต่ความจริงที่เขามี.ทำให้ฉันนิ่งงงงัน
ที่แท้ที่ผ่านมาหลอกทุกอย่าง
ทั้งแนวทาง.ความรัก.ความฝัน
คำป้อยอหลอกหลอก.ที่บอกกัน
ก็แค่พูดไปงั้นงั้น.ไม่ใส่ใจ
วันนี้ฉันจะคืนให้เธอทุกอย่าง
วิมานในอากาศ.คำพูดบ้าบ้า.ที่เธอฝากไว้
เอามันกลับไปด้วย.ไม่อยากจำคำพูดของคนหลายใจ
จบละครน้ำเน่าที่เคยออกฉาย.กับตลกร้ายบ้าบอ
19 กุมภาพันธ์ 2550 15:51 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
เป็นเพราะวันนั้น
ในใจฉันมันหวั่นไหว
บ้าบิ่น.กระทำการลงไป
ไม่คิดอะไรให้ดี
เลยเผลอพูดออกไปว่ารักเธอ
เพิ่งรู้ว่าแคร์เธอ.ตอนนั้น
วันที่เธอหายไป.ไม่รู้เป็นตายร้ายดีที่ไหนกัน
นั่นแหละที่ใจฉัน.มั่นใจ
เข้าใจความรู้สึกของเธอดี
คงไม่คิดว่าเพื่อนคนนี้.จะแอบเก็บรักไว้
เธออึ้ง.งุนงง.ตกใจ
ฉันรู้ว่ามันไม่ควรพูดไป.แต่หยุดไม่ได้แล้วเธอ
วันนี้เสียใจมากรู้หรือปล่าว
ที่ตัดสัมพันธ์คำว่า.เพื่อน.ของราพูดเพ้อเจ้อ
ไม่ต้องสนใจมันน่ะ.คิดซะว่าเธอแค่ละเมอ
ฉันจะเดินออกไปจากชีวิตเธอ.จะไม่กลับมา
ลาก่อนเพื่อนรัก
กลอนบทนี้เป็นบทสุดท้าย.ก่อนที่จะหายไปซักพัก.พักใจที่อ่อนล้า
ลืมไปเลยก็ได้ว่าเคยมีเพื่อนคนนี้.ที่เคยมีมา
บอกลา.คำว่าเพื่อนกัน
1 กุมภาพันธ์ 2550 11:31 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
กดรีโมตหันซ้ายหมุนขวา
จับท่าทางแขนขาของฉัน
กดปุ่มเปิดปิด.สั่งกัน
บันชาคำสั่งดั่งใจ
ไม่สนใจ.ความรู้สึกของฉัน
แค่ใช้งานไปวัน-วันใช่ไหม
หมดค่าก็ทิ้งกันไป
อยากได้ก็เรียกคืนมา
หัวใจคนมิใช่หุ่ยยนต์สั่ง
ความรักเป็นสิ่งหนึ่งที่มีค่า
ทำเหมือนตุ๊กตาหุ่นยนต์.ไร้ราคา
หมดค่าก็โละ..ทิ้ง
เป็นเพียงเศษโลหะไม่มีหัวใจ
**********************************************
ไม่ใช่หุ่นยนต์น่ะ
ที่จะมาทำให้รักแล้วผลักใส
อยากได้อยากเล่นก็หยิบมา.สนใจ
นานไปก็ไร้ค่า.หมดราคา.ทิ้งกัน