25 ธันวาคม 2549 22:24 น.

ส่วนเกิน

ยืนอยู่คนเดียวอีกครั้งบนถนนเส้นเก่า
ข้างกายไม่มีเงาใครคนนั้น
เดินไปอย่างช้าๆท่ามกลางความเงียบงัน
ป้ายบอกทาง.ข้างหน้านั้น.คือถนนเศร้าใจ

รอบข้างเสียงใบไผ่ไหวสนั่น
ความกลัวเข้าครอบงำ.หวั่นไหว
สองข้างทางไม่มีคน.ไม่เหลือใคร
ไม่รู้จะเดินต่อไปยัง.ในใจ.ร้าวราน

อีกครั้ง.และอีกครั้งที่ถนนสายนี้
สุดท้ายก็ต้องเดินกลับมาทุกที.เช่นที่ผ่าน
หรือโลกนี้ไม่มีที่ให้ฉัน.อยู่อาศัยจึงให้ฉันทรมาน
ส่วนเกินของความรัก.ไม่มีค่าพอให้พบพาน รักแท้.จริงใจ

หรือว่าเราคือส่วนเกินของความรัก ที่ไม่มีทางได้รู้จักความสุขที่แท้จริง