26 ธันวาคม 2547 12:34 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
เวลาของคนเราไม่เท่ากัน
เวลาของคนรอนั้นรู้ไหมว่านานหนักหนา
หนึ่งนาทีเหมือนกับว่าวันเวลา
ผ่านไปช้าราวกับหนึ่งปี
กับคนอย่างฉันที่เฝ้ารอ
ท้อแสนท้อแต่ก้อยังไม่หน่ายหนี
มันจวนจะครบเวลาเป็นปีปี
ที่ฉันคนนี้เฝ้ารอเรื่อไป
ฉันยังรอ แม้ว่ามันไม่มีจุดหมาย
หาเหตุผลไม่ได้ แต่ยังรอแม้ว่าเธอจะอยู่ที้ไหน
ยังจะรัก..ยังหวังดีอยู่เรื่อยไป
ยังคิดถึงทุกลมหายใจ รู้บ้างไหมคนดี
10 ธันวาคม 2547 21:57 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
เมื่อคืนนี้เกิดเหตุนิมิตรฝัน
อัศจรรย์ สุดบรรยาย น่าเกรงขาม
เมื่อมีเทพบุตรแสนงดงาม
ลงมาตามขอแต่งงานอยู่ร่ำไป
อุเเม่เจ้า ลูกนายกมาขอรัก
ใจตึกตักไม่รู้จะทำไฉน
มีสินสอดทองหมั้นเอามาให้
บ้านหลังใหญ่พร้อมที่ดิน สินสอดเรา
โอโหเหะ ขบวนแห่ช่างยิ่งใหญ่
ฉันร้องไห้น้ำตาไหลข้างกายเขา
ทองกองโต แก้วแหวนให้เลือกเอา
ชีวิตเราใครจะสู้ หรูซะไม่มี
กำลังจะสวมแหวนเพรชวงใหญ่
สะดุ้งตื่นทันใดจากฝันนี้
แหมเกือบได้เป็นสะใภ้นายกสะแล้วซี
เสียดายจัง ฝันซะดี ดันตื่นก่อนไม่น่าเลย
เกือบไปแล้วไหมล่ะ..
3 ธันวาคม 2547 20:25 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
เส้นขนานที่เดินสวนกัน
เส้นขนานไม่มีวันบรรจบกันได้
เส้นขนานที่มีสิทธิ์แค่ฝันไป
เส้นขนานไม่มีอะไร แค่เดินสวนไปมา
ฉันก้อเปนเส้นขนานสำหรับเธอ
เปนแค่อีกเส้นที่พร่ำเพ้อ และอ่อนล้า
พยายามที่จะบรรจบ แต่ผลที่ได้คืนมา
ก้อคือน้ำตาที่อ่อนล้าอยู่ร่ำไป
ทำไมพระเจ้าถึงต้องสร้างฉันขึ้นมา
ทำไมต้องมีเส้นขนาน ทำไมเปนเช่นนั้น
ตะโกนถามคำถามนี้ จนแทบสิ้นชีวัน
แต่พระเจ้าก้อเงียบงัน เมินเฉยเหมือนไม่ได้ยิน
2 ธันวาคม 2547 16:34 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
คำๆเดียววันนั้นที่ปากเผลอบอกไป
ที่มันทำให้เธอตกใจไปวันนั้น
คำว่ารักที่ปากบอกไป ไม่ทันระวัง
วันนี้เธอเลยมองฉันในท่าทีที่เปลี่ยนไป
ไม่เหมืนเดิมแล้วฉันเลยรู้สึกแปลกตา
ทุกครั้งที่เราพบหน้า เธอหลบตาแล้วหนีหาย
ฉันเลยต้องมาขอร้องจากหัวใจ
ไม่อยากให้เธอเปลี่ยนไป หลบหนีกัน
เพียงคำนี้เธอลืมมันได้หรือปล่าว
อย่าไปจำเก็บไว้ ไอ้เรื่องราววันนั้น
ฉันไม่อยากให้เธอเปลี่ยนไป..
โปรดเถอะโปรดทำเปนไม่สนใจกัน
ยอมเจ็บ ดีกว่าให้เธอเกลียดฉันเพราะคำว่ารัก
ได้ไหมเธอ.......
แค่เพียงคำๆเดียวเธอลืมมันไปได้ไหม.... ไม่ต้องไปจำเก็บไว้ ฉันไม่ตั้งใจ ไม่อยากให้เธอเกลียดฉัน เพราะรักเพียงคำเดียว..