14 พฤศจิกายน 2547 12:16 น.

หัวใจไม่กล้าพอ

เห็นเธอเดินผ่านไม่กล้าทักทาย
อยากให้เธอตัดใจ.ลืมเรื่องเหล่านั้น
อดีตของเราจบมันก้อแล้วกัน
ถึงแม้ในใจฉันมันเร่าร้องสักเพียงใด
                       

                   หัวใจไม่กล้าพอที่จะคุยกับเธอ
ได้แค่เพียงแอบเพ้อแอบอ่อนไหว
ที่ดีที่สุดคือเดินสวนกัน..เหมือนไม่มีอะไร
เก็บน้ำตาใสใสใส่ใจแค่นั้นพอ
               


                        ********************************
                         



                        ขอโทษที่ไม่กล้าพูดออกไป

รู้ดียังไงก้อได้แค่นี้

หัวใจไม่กล้าที่จะเจอเธอเลยคนดี

ได้แต่แอบเก็บไว้อย่างนี้ในใจ

ว่ายังรักเธอ

1049

love

comment

8 พฤศจิกายน 2547 20:11 น.

ถึงนาย

ก้อนเนื้อที่รักเธอ

ก้อรู้นะว่าเธอไม่เคยคิดอะไร
แต่หัวใจมันสั่นไหวทุกครั้ง
รู้นะที่เธอสบตากัน
เปนความบังเอินเท่านั้น..ฉันเข้าใจ

แต่ทำไงได้ละ..หัวใจมันสั่งมา
มันสั่งคำว่าไม่กล้า..บังคับไว้
เลยไม่อยากสบตาให้หว้าวุ่นหัวใจ
รู้ไหมที่ทำแข็งแรงไป..มันไม่ตรงกับใจ..ที่บอกว่ารักกัน

ก้อเลยอยากให้รู้ไว้อย่าง
ที่ทำเปนวางก้างโวยวายใส่เธอไปอย่างนั้น
ที่จิงมันรัก...แต่กัวเธอไม่สนมัน
เลยมาเขียนบอกละกัน...ว่าฉันรักเธอ

รักมานานและนะ แต่นานยคงไม่สนใจเราหรอก เรารู้ดีว่านายมันขี้เก๊ก คงอยากได้แฟนสวยๆละสิ จะบอกไว้อย่างนะ ถ้าไม่เลิกขี้เก๊กละก้อ อย่าหวังเลยยยยย

ถ้านายมาอ่านก้อคงดีเน๊าะ ^_^

693

love

comment

7 พฤศจิกายน 2547 19:36 น.

ฝันดีนะ

ก้อนเนื้อที่รักเธอ

ทำอะไรอยู่จ๊ะ..คนดี
กินข้าวหรือยังวันนี้..อร่อยไหม
อาบน้ำ..นอนหรือยังหรือว่าทำอะไร
ห่มผ้าด้วยนะ.ด้วยความห่วงใยจากคนที่รุ้จักกัน
ฝันดีนะฝันดี
ฉันจะฝากลมเปนเสียงดนตรีไปกล่อม
                                     ..ให้หลับฝัน
จะส่งใจไปห่มกายเธอ..ในค่ำคืนแห่งจันทร์
รักนะ.คำสั้นๆจะฝากดวงจันทร์ไปกระซิบข้างหุเธอ


ฝันดีนะ..