3 พฤษภาคม 2550 00:24 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
ปล่อยให้เวลาหมุนช้า-ช้า
ความว่างเปล่าตรงหน้า.ทุกอย่างที่จางหาย
ปล่อยให้โลกหมุนรอบตัว.ผ่านไป
ทุกนาทีที่หายใจ.ก็เพื่อตัวตน
นั่งมองดวงดาวสีขาว-ขาว
สุกสกาวโดดเด่น.พาใจหม่น
ภายในความชาชินใจยังหวังรอใคร.สักคน
ที่จะเข้ามาทำให้สีหม่น.เริ่มจางหายไป
จะมีไหมใครรักคนใจชา-ชา
ที่ยังคงตามหา.เขาอยู่ไหน
วันที่ฟ้ามืด.ดาวดับ.ไม่มีใคร
จะมีไหมใครช่วยให้.แสงกลับมา
~จะมีไหมสักคนมาเปลี่ยนชีวิตของฉัน..เธอคือใคร?
9 มีนาคม 2550 01:04 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
ไม่เป็นไรหรอกน่ะ
ถ้าหากเธอจะทัก.แบบเก่า
ไม่เคืองโกรธ.ในอดีตคำว่าเรา
เรายังคงเป็นไม้เบื่อ.ไม้เมา.กันได้.ตลอดไป
วันนี้เธอจูงมือเขามา
พร้อมกับบอกด้วยว่า.แฟนใหม่
รอยยิ้มร่าแบบนั้น.ฉันไม่เคยได้เห็น.แม้ตอนเธอมีใจ
แต่ทำไม..เขากลับได้.ความรักจากเธอ
ดูเป็นคู่สม.คู่หมาย
หน้าตาละม้าย.คล้ายคลึง.ราวเพ้อเจ้อ
สัมพัสได้ถึงไอรัก.ลอยละเมอ
ความอบอุ่นของเธอ..บอกได้จากแววตา
ฉันขอยินดีกับเธอน่ะที่รัก
ในที่สุดก็เจอรัก.ที่เธอเฝ้าตามหา
สายน้ำไม่ไหลกลับ.คืนย้อนมา
วันเวลา.ของสองเราคงเช่นกัน
ฉะนั้นขอให้กุมมือเขาให้แน่น
ให้ฉันเห็นความแข็งแกร่ง.ในรัก.ของเธอนั้น
ยินดีด้วยน่ะกับรักใหม่.ที่เธอผูกพัน
คนไม่สำคัญ.คงทำได้แค่ยินดี..
ยินดีกับความรัก ที่เธอได้พบ และให้พบคนที่ดีกว่าฉัน ยินดีที่วันนี้เธอดีกว่าวันนั้น แม้ฉันต้องเจ็บ หัวใจ..
4 มีนาคม 2550 21:58 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
พระจันทร์จ๋า
ฝากบอกคนอีกฝั่งฟ้าได้ไหม
ฝากแสงจัทร์สาดส่องถึงคนไกล
ให้คืนนี้หลับสบาย.ใต้แสงทอง
ฝากสายลมไปกระซิบเบา.เบา
ให้เขามีความสุข.ทั้งสอง
ครองรักให้ยืนยาวร่วมกันประคับประคอง
ให้สุขสมปอง.ตราบนานเรื่อยไป
เป็นฉันเองน่ะพระจันทร์
ที่ตัดสินใจไม่ทัน.มัวแต่หวั่นไหว
ปล่อยเธอให้หลุดมือ.คนอื่นคว้าไป
รู้ตัวก็เสียเธอไป.ไกลลับตา
ฝากหมู่ดาวร่วมอวยพรบ่าวสาว
นำดวงดาวมารวมบนฝากฟ้า
เป็นของขวัญในวันวิวาห์
ให้ดวงดาราเป็นธารกำนัล
ขอครองรักให้ยืนยาว
อย่าให้เศร้าเสียใจดั่งเช่นฉัน
อำลารักด้วยความผูกผัน
สุขสันต์วันวิวาห์เขาและเธอ
25 กุมภาพันธ์ 2550 14:26 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
นั่งมองทะเลกว้าง.กว้างไกล
จะมีสักคนไหมที่ปลาย.เส้นขอบฟ้า
ที่ยืนยิ้มคอยนับวันเวลา
ที่จะได้เจอหน้า.รักแท้.เช่นเรา
กอดเข่าขุดคู้.หนาวสั่น
ข้างกายเงียบงัน.มีเพียงเจ้าความเหงา
เธอจะเป็นอย่างไรบ้างน่ะ.ในวันที่ไม่มีเรา
ความเหงา.ความเศร้าเกาะกินใจ
..ฉันก็เป็นฉัน.ในวันที่เดินจากมา
แม้ในหัวใจปวดปร่า.ร้าวรานหวั่นไหว
สบตากับความเหงา.เพื่อนเราคอยปลอบใจ
จับมือความเหงาไว้..เงียบงัน
ในวันที่ถอยออกมา
มีเพียงความเหงาเท่านั้น
ที่ยังคอยยืนอยู่เคียงข้าง
ให้เราถอยหลัง
มามองความเป็นจริง
รักแก..เจ้าความเหงา
T_________________T
แค่คิดถึงเขาในบางมุม
แคนั้นเอง
20 กุมภาพันธ์ 2550 23:50 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่
รู้ก็รู้ว่าผิด.แต่ยังทำไปได้
ยื้อแย่งเธอมาจากเขา.โดยไม่สนใจใคร
รู้อย่างเดียวว่าต้องได้.อะไรหน้าไหนไม่สำคัญ
เชื่อมั่นว่าเธอยังคงมีคำว่าเรา
เลยทุ่มเทความรู้สึก.หูเบา.เรื่องเขาคนนั้น
ฉันเชื่อมาตลอดว่าเขามาแทรกความสัมพันธ์
แต่ที่จริงคือฉันที่มาทีหลัง.เขาและเธอ
ทุกอย่างล้วนแสนสับสน
เริ่มจากเธอผูกปม.เพ้อเจ้อ
ส่วนฉันก็โง่งม.เชื่อทุกอย่างจากปากเธอ
สิ่งที่ได้เจอคือคำตอแหลสิ้นดี
มองเห็นเขายืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น
อ้อนวอนให้ฉันปล่อยเธอ.จากเรื่องราวเหล่านี้
น้ำตาของเขาไม่ได้ทำให้ฉันใจอ่อนเลยคนดี
แต่ความจริงที่เขามี.ทำให้ฉันนิ่งงงงัน
ที่แท้ที่ผ่านมาหลอกทุกอย่าง
ทั้งแนวทาง.ความรัก.ความฝัน
คำป้อยอหลอกหลอก.ที่บอกกัน
ก็แค่พูดไปงั้นงั้น.ไม่ใส่ใจ
วันนี้ฉันจะคืนให้เธอทุกอย่าง
วิมานในอากาศ.คำพูดบ้าบ้า.ที่เธอฝากไว้
เอามันกลับไปด้วย.ไม่อยากจำคำพูดของคนหลายใจ
จบละครน้ำเน่าที่เคยออกฉาย.กับตลกร้ายบ้าบอ